حقه های قدیمی ترامپ دیگر کارایی ندارند - چاپار بلاگ

پایگاه د ویک در گزارشی به قلم جیکوب لمبرت درباره دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا می نویسد: این توئیت ترامپ که برند سیاسی اش وابسته به چنین صحبت های التهاب آفرینی است، یادآور اعلامیه سال 2017 وی است، با این مضمون که مالکان لیگ فوتبال آمریکایی ان اف ال باید در جواب بازیکن هایی که زانو می زنند بگویند، آن ... را همین الان از زمین بازی بیرون بیندازید، او اخراج است!

در آن زمان این کامنت ترامپ عمده اخبار را به خود اختصاص داده و مناقشه را شعله ور ساخته و باعث شد این لیگ ورزشی که نگران اعمال نفوذ ترامپ و از دست دادن طرفداران محافظه کارش بود، قوانین جدیدی را در مورد سرود ملی وضع کند و ترامپ چیزی را که مشتاقش بود، به دست آورد؛ این احساس که او به یکباره منشا و موضوع ماجرای ملی ماست.

اما حالا که کشور درگیر بیماری شده که بر خلاف پیش بینی ترامپ در اوایل ژوئیه قرار نیست به یکباره ناپدید شود، این تاکتیک برتری خودش را از دست داده است. توئیت اخیر ترامپ درباره موضوع زانو زدن به جای آنکه جرقه یک مناظره در مورد بی احترامی مفروض ورزشکاران به پرچم را موجب شود به طرز خنده داری نامربوط به نظر رسید و منجر به اظهارنظرهایی شبیه به این شد؛ چرا شما مردم را تشویق به زدن ماسک و اجرای فاصله گذاری اجتماعی می کنید؟ این فقط یک سوال معتبر در جریان یک بحران تاریخی نیست، این اساسا تنها سوال ممکن است.

جنگ فرهنگی که ترامپ می خواهد به خورد ما بدهد دیگر در میان مردمی که به سبب شیوع کووید-19 به لحاظ مالی، پزشکی و احساسی زمین گیر شده اند، خریداری ندارد. در یک هفته و نیم گذشته او باراک اوباما را متهم به خیانت کرده، برادرزاده خود را مجرم خوانده، ادعا کرده که جو بایدن، نامزد ریاست جمهوری مفروض حزب دموکرات آمریکا می خواهد پلیس، اداره ضابط گمرک و مهاجرت، نظام وثیقه، متمم دوم و شکلی حیرت انگیز حومه ها را از بین ببرد. هیچ یک از این اتهامات فراتر از فید توئیتر ترامپ موجی به وجود نیاورد و تا زمانی که شیوع ویروس فروکش کند - احتمالا در زمانی در سال آینده میلادی صرف نظر از اینکه چه کسی رئیس جمهوری باشد - این الگو باقی خواهد بود.

به نظر می رسد که ترامپ با علم به این مساله در همان روز منتشر کردن توئیتش علیه زانو زدن، اولین کنفرانس مطبوعاتی کروناویروس خود را بعد از هفته ها برگزار کرد. گرچه اجرایش کسل کننده، مغشوش و آکنده از مطالب غیرواقعی بود، این تمایل جدیدش به رسیدگی به بحران شاید برای نخستین بار از زمان آغاز ریاست جمهوری او نشان داد این او نیست که بر خبرها سوار است، بلکه این خبرها هستند که بر او سوار شده اند. اعترافش به اینکه فلوریدا در شرایط کمی سخت و یا بسیار سخت واقع شده است بازتاب شرایط بسیار سختی است که خودش در آن واقع شده است: از اواخر مارس، میانگین محبوبیت او به میزان شش درصد افت کرده و به 40 درصد رسیده است؛ در عین حال تایید عملکرد او در قبال شیوع ویروس نیز سقوط کرده و به زمین خورده است.

به روشنی ترامپ نگرانی کمی نسبت به سلامت عمومی دارد؛ همان طور که رایان کوپر، یک همکار من چند ماه قبل گفت، اگر که ترامپ چنین نگرانی داشت زمانی که شیوع بیماری آغاز شد، قاطعانه عمل می کرد. نگرانی بزرگتر ترامپ احتمالا این است که دیگر نمی تواند واقعا آراء حامیانش و رای دهندگان مردد را به ویژه در ایالت های جنوبی درگیر با شیوع کووید-19 و آن هم در حالی که آنها نگران معیشت و زندگی خود هستند، به دست بیاورد. ترامپ برای آنکه بتواند ماه نوامبر بایدن را شکست دهد، نیاز به تحریک به انزجار در کشور دارد، همچون کاری که در سال 2016 توانست بکند. او نیاز دارد دو طرف زمانی که او در مورد بازیکنان فوتبال آمریکایی اظهار عقیده می کند یا به رسانه های اخبار دروغ حمله می کند یا با کنسروهای لوبیا عکس می گیرد، برانگیخته شوند.

به طور خلاصه او نیاز دارد که ما در این بازی با او همراهی کنیم. اما این احتمالش وقتی که بخش های گسترده ای از کشور درگیر ویروس هستند، خیلی کم است.

یک تحریک کننده وقتی که تحریکات معمولش به بن بست بخورند، چه می تواند بکند؟ اگر اقدام اخیر ترامپ در استفاده از نیروهای فدرال در پورتلند را یک نشانه بدانیم، پس او به سراغ تحریکات نامعمول می رود. رو آوردن سریع و بدبینانه او به برچسب نظم و قانون ممکن است اکنون تنها اقدام او باشد؛ او که در مقابله با کووید-19 شکست خورده و نمی تواند تجمع برگزار کند و یا رسانه های اجتماعی را به عنوان سلاح به خدمت بگیرد، خودش را به عنوان بهترین دفاع کشور در برابر نفرت انگیزهای چپ افراطی جلوه می دهد.

این البته حوزه ای آشنا برای اوست؛ ماه نوامبر گذشته به عنوان مثال به آزادی زودهنگام 900 مجرمی که برخی شان سابقه دار و بد هستند حمله کرده و گفت دموکرات های چپ افراطی دارند شهرهای ما را به کشتن می دهند. اما او اگر که بخواهد خودش را از عقب ماندگی دو رقمی در برابر بایدن (کسی که ترامپ درباره اش هشدار داد کشوری که می شناسیم را نابود می کند) خلاص کند، باید با قدرت هر چه بیشتری این نقش را بازی کند.

هر کاری که این رئیس جمهوری انجام دهد، کروناویروس تا زمانی که واکسنش وجود داشته باشد پای برجاست؛ واکسنی که ترامپ با ابهام شدید وعده داده خیلی سریعتر از چیزی که هر کس فکرش را کند، عرضه می شود. این حقیقت - بیشتر از هر چیزی که ترامپ توئیت کرده یا خواستار انجامش از طرف نیروهای نیابتی خود شود - گفت وگوی ملی را از الان تا روز انتخابات به پیش می برد. به لطف رهبری نامرئی ترامپ در اوایل مقابله با شیوع کرونا، این مسئله ای است که خود او ساخته است. او حالا باید دریابد که چطور می تواند با معین شدن بی ارزش بودن مانور روی یک قهرمان ورزشی زانو زده، مجددا در انتخابات پیروز شود.،ایسنا