گزارشی از شبی برای اکبر عالمی
به گزارش چاپار بلاگ، شهاب الدین عادل با بیان اینکه اکبر عالمی بسیار ناسیونالیسم بود، اعلام کرد: او دانشگاه کاملی بود، شاگردانش دوستش داشتند. او در حالی که می توانست به راحتی خارج از کشور زندگی کند، دوست نداشت از ایران برود و معتقد بود که باید نسل جوان را آموزش داد به همین علت به شدت به روز بود.
به گزارش خبرنگاران به نقل از مرکز اطلاع رسانی روابط عمومی چهلمین جشنواره فیلم فجر، در چهارمین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر، نشست تخصصی نکوداشت زنده یاد اکبر عالمی تحت عنوان آموزش ماندگار در سینما با حضور امیرحسن ندایی (عضو هیئت علمی دانشگاه و مجری) و شهاب الدین عادل (عضو هیئت علمی دانشگاه) در خانه جشنواره برگزار گردید.
امیرحسن ندایی در ابتدای این نشست اعلام کرد: دکتر عالمی فردی بود که نسل ما را تربیت کرد. من بیش از سی سال افتخار شاگردی اش را داشتم. او به من زیستن را آموخت. شاخصه دکتر عالمی این بود که فقط سینما درس نمی داد بلکه به ما می آموخت که چطور به دنیا نگاه کنیم. او می گفت پیش از یاد گرفتن سینما باید دنیا بینی داشته باشید. او به ما عکاسی، لابراتوار و نقد فیلم یاد داد و فردی چند وجهی بود و به ما گفت سینمای آنالوگ مرد و باید دیجیتال را کامل بشناسید چرا که دنیا دیگری در حال شکل گرفتن است.
شهاب الدین عادل نیز درباره اکبر عالمی گفت: ایشان روحیه فعالی داشت و کلاس هایش را پر از انرژی برگزار می کرد. من او را پیش از انقلاب می شناختم. یکی از منظم ترین و دقیق ترین افراد بود. او می گفت هر شاگرد خوبی می تواند روزی استاد گردد. عالمی چندوجهی بود و ویژگی های زیادی داشت. اکبر عالمی در شناساندن سینما بعد از انقلاب نقش مهمی داشت و بیشتر افرادی که بعد از انقلاب نسل اول سینما بودند از شاگردان او بودند.
شهاب الدین عادل ادامه داد: عالمی پرمحبت و با انرژی بود، او تمام ابزار خود را برای آموزش به بچه ها می آورد و هیچ وقت کلاس را تعطیل نکرد. او دانشگاه کاملی بود و شاگردانش دوستش داشتند و غیر از کلام زیبا و قدرتمند چیزی نمی گفت. اکبر عالمی بسیار ناسیونالیست بود و در حالی که می توانست به راحتی خارج از کشور زندگی کند، دوست نداشت از ایران برود و معتقد بود که باید نسل جوان را آموزش داد. او شیفته ایران بود و از پروژه های بزرگ صنعتی کشور مستند می ساخت و می گفت تماشای توسعه و پیشرفت برای من غرورآفرین است.
او با بیان اینکه عالمی دقیق و با برنامه بود، مطرح کرد: بسیاری از فیلم های ما مدیون پشتوانه علمی و تخصصی او در لابراتوار بود. بعلاوه کوشش بسیاری در صنوف تخصصی انیمیشن و دیگر مراکز داشت.
امیرحسن ندایی با اشاره به اینکه عالمی هنرهای دیگر مثل موسیقی و نقاشی را خیلی خوب می شناخت، گفت: عالمی می گفت اگر قصد معرفی من را داشتید بگویید عالمی معلم بود. او پایه گذار شکل نوین آموزش سینما بود.
شهاب الدین عادل درباره ویژگی های خاص آموزش سینما و تفاوت با دیگر هنرها، گفت: او ویژگی های خاصی را برای دانشجوی سینما قائل بود و می گفت باید مطالعات جانبی داشته باشند، برای او مباحث میان رشته ای بسیار اهمیت داشت و می گفت دانشجوی سینما باید گستره مطالعات خود را زیاد کند و از این گذشته نظم زیادی داشته باشد. او لباس مندرس پوشیدن و سروقت نبودن را نمی پسندید و می گفت ظاهر دانشجوی سینما اهمیت دارد و باید مرتب باشد. عالمی به شدت به روز بود. او به زبان تسلط داشت و بسیار زود با منابع آشنا می شد و آن را در کلاس هایش مطرح می کرد. نمی خواست با دانشجو رقابت کند و فضایی ایجاد نمی کرد که دانشجو از او شکایت داشته باشد.
وی ادامه داد: من جزو نسلی بودم که برای ورود در دانشگاه هنر مصاحبه شدم؛ بعلاوه هر فردی که قصد خواندن سینما، فیلم کوتاه و عکاسی داشت باید مصاحبه تخصصی انجام می داد. اما چندی قبل مصاحبه حذف شد. ما حتی در معین گرایش هم مصاحبه می شدیم و چند پارامتر برای ورود به رشته احتیاج بود. سخت گیری ها با این دیدگاه بود که دانشجو را روی استعدادش متمرکز کنیم اما وزارت علوم، گزینش را کنکور قرار داد درحالی که در سایر رشته های هنر مصاحبه پابرجاست اما در رشته سینما حذف شده و این آسیب زا است. مصاحبه تخصصی یاری می نماید که انتخاب درست باشد. زیرا امروز هم دانشجویی وجود دارد که خیلی فعالیت نموده و هم کسی هست که تجربه ندارد و این کار استاد را سخت می نماید. من تا چهار ماه قبل با وزارت علوم مکاتبه کردم و قرار است از سال جاری مصاحبه برقرار گردد.
ندایی اضافه نمود: باید بایستیم و برای تغییر کوشش کنیم . بدنه وزارت علوم غیرهنری است و درک زمینه های هنر در آن سخت است و به همین علت مصاحبه حذف شد.
عادل با بیان اینکه وظایف جشنواره ها با آموزشگاه ها و دانشگاه فرق دارد، توضیح داد: پیوندی که باید بین فضای حرفه ای و دانشگاهی صورت گیرد را تا به امروز ندیده ایم . در این سال ها دانشگاه فارغ التحصیلانی داشته که بزرگان سینما هستند اما مشکل اینجاست که آیا ما با نظامی کار می کنیم که فارغ التحصیلی را با کار پیوند دهیم یا او را آزاد بگذاریم که انتخاب کند؟ ما هیچ برنامه ریزی برای این کار نداریم. نظام آموزشی ما غربی است و جالب است که مدارس بلوک شرق سابق این سیاست را دارد که فارغ التحصیل را برای کار آماده می نماید. باید برای نسل های جوان این برنامه ریزی انجام گردد که فارغ التحصیلان وارد بدنه سینما شوند.
عادل در انتها تاکید نمود: متاسفانه رابطه فضای سینما و دانشگاه شکل نگرفته است. از طرفی مباحث درسی معین نیست که مطالعات سینمایی هستند یا کار عملی؛ فارغ التحصیل نمی داند که می خواهد چه مسیری را طی کند.
منبع: خبرگزاری ایسنا