25 بازیگر مشهور که از نقش آفرینی خود متنفر شدند - چاپار بلاگ

1. جیک جیلنهال در شاهزاده ایرانی (Prince of Persia)

• کارگردان: مایکل نیول
• محصول: 2010
• نمره متاکریتیک: 50 از 100

اقتباس از بازی ویدیویی شاهزاده ایرانی به کارگردانی مایک نیول، با بازی جیک جیلنهال در سال 2010، یک سقوط حرفه ای و تجاری بود و اکنون پس از یک دهه همچنان به عنوان یکی از بدترین نمونه های فیلم های هالیوود برای انتخاب یک بازیگر سفیدپوست آمریکایی در نقش اصلی به جای شاهزاده ایرانی تبار یاد می گردد. جیلنهال در سال 2019 خاطرنشان کرد که او برای این نقش مناسب نبود.

جیلنهال در مصاحبه ای درباره این فیلم گفت: فکر می کنم که از آن فیلم چیزهایی آموختم که زمان زیادی را باید صرف آن می کردم. یاد گرفتم تا درباره نقش هایی که انتخاب می کنم و اینکه چرا باید آن ها را انتخاب کنم بیشتر فکر کنم. مطمئنا شما و بیننده ها معتقد هستید که این نقش برای من مناسب نبود، یا بهتر است بگویم کاملا مناسب نبود. از این نقش ها زیاد بوده و هست. همان طور که نقش های خوب و درخشان هم هست.

2. اما استون در آلوها (Aloha)

• کارگردان: کامرون کرو
• محصول: 2015
• نمره متاکریتیک: 40 از 100

اما استون در مراسم گلدن گلوب 2019 پس از آنکه ساندرا اوه، با طعنه گفت که آسیایی های خرپول (Crazy Rich Asians) اولین فیلم استودیویی با بازیگران آمریکایی آسیایی پس از شبح درون پوسته (Ghost in the Shell) و آلوها است، به خاطر بازی در نقش یک زن نیمه هاوایی و نیمه چینی در فیلم آلوها ساخته کامرون کرو با صدای بلند عذرخواهی کرد.

بازی استون در فیلم آلوها به یکی از بارزترین نمونه های استفاده نابه جا از بازیگران سفیدپوست به جای رنگین پوست هالیوود تبدیل شد. استون در سال 2015 گفت که هیاهوی بعد بازی او از بسیاری جهات چشمانش را باز کرد و اضافه کرد: جوک های زیادی درباره نقشم ساخته شد. این باعث شد که من به خوبی درباره استفاده نابه جای بازیگران سفیدپوست در هالیوود و تأثیر آن مطلع شوم.

• چهره عجیب و متفاوت اما استون را در نخستین تریلر فیلم کروئلا ببینید

3. هالی بری در زن گربه ای (Catwoman)

• کارگردان: پیتوف
• محصول: 2004
• نمره متاکریتیک: 27 از 100

هالی بری در مراسم جوایز رزی در سال 2005 طی سخنرانی اش گفت: می خواهم از برادران وارنر برای انتخاب من در فیلم افتضاحشان تشکر کنم. این دقیقا همان چیزی بود که حرفه من به آن احتیاج داشت! من در اوج بودم، اکنون در قعر هستم.

در سپتامبر سال 2020، بری در گفت وگو با ورایتی گفت پس از اینکه فیلم جیمز باند درباره جینکس طبق پیش بینی ها صورت نگرفت، جذب زن گربه ای شد. این بازیگر گفت: من فکر کردم این یک فرصت عالی برای یک زن رنگین پوست است که یک ابرقهرمان باشد. چرا امتحان نکنم؟ در طول فراوری، بری متوجه شد که خط داستانی فیلم کاملا مناسب او نیست.

او بعدها گفت: به خاطر می آورم که چنین استدلالی داشتم: چرا زن گربه ای نمی تواند مانند بتمن و سوپرمن دنیا را نجات دهد؟ اما من فقط بازیگر استخدام شده بودم. من کارگردان نبودم و در این باره دستم بسته بود.

4. رونی مارا در پن (Pan)

• کارگردان: جو رایت
• محصول: 2015
• نمره متاکریتیک: 36 از 100

نقش رونی مارا به عنوان تایگر لیلی در ماجراجویی خیالی جو رایت محصول 2015 جنجالی دیگر از استفاده بازیگر سفید به جای رنگین پوست به پا کرد که این بازیگر یک سال بعد درباره آن گفت: واقعا متنفرم از اینکه در یک طرف بحث سفید به جای سیاه باشم. هرگز نمی خواهم دوباره این اتفاق بیافتد. می توانم درک کنم که چرا مردم ناراحت و ناامید شده اند.

مارا همچنین این پروژه را برای حضور چهار بازیگر سفیدپوست در نقش اصلی محکوم کرد. او معتقد بود که نباید همه چهار بازیگر اصلی سفید با موهای بلوند و چشمان آبی باشند و تنوع احتیاج بود!

5. کریستوفر پلامر در اشک ها و لبخندها (The Sound of Music)

• کارگردان: رابرت وایز
• محصول: 1965
• نمره متاکریتیک: 63 از 100

این فیلم یکی از محبوب ترین فیلم های ساخته شده تا کنون است که پنج بار برنده اسکار شده، اما به نظر کریستوفر پلامر فقید این طور نبود. در مصاحبه ای با بوستون گلوب در سال 2010، پلامر اعتراف کرد که از شخصیت خود، کاپیتان فون تراپ کمی خسته شده بود. او شرح داد: اگرچه ما به اندازه کافی کوشش کردیم تا کاراکتر جالبی از او دربیاوریم، اما این کار به نظرم چیزی شبیه شلاق زدن یک اسب مرده بی فایده بود. منظورم این است که نمی تواند برای همه افراد دنیا جذاب باشد. من سعی می کنم این طور بازی نکنم.

البته پلامر سال بعد در مصاحبه با هالیوود ریپورتر نسبت به این نقشش کمی سرسخت تر انتقاد کرد و به نظرش بیش از حد در آن احساساتی و سطحی ظاهر شده بود.

• کریستوفر پلامر بازیگر برنده اسکار درگذشت

6. جیمی فاکس در نهان (Stealth)

• کارگردان: راب کوهن
• محصول: 2005
• نمره متاکریتیک: 35 از 100

فیلم علمی-تخیلی اکشن نهان در سال 2005 جاش لوکاس، جسیکا بیل و جیمی فاکس را گرد هم آورد. فاکس اعتراف کرد که درباره خوب بودن فیلم در تور مطبوعاتی خود به خبرنگاران دروغ گفته است. این بازیگر گفت: برخی اوقات شما یک فیلم بازی می کنید و مجبورید برای آن تبلیغ کنید. درباره نهان برای من این طور بود. مردم بعد از دیدن فیلم به من می گفتند، باور نمی نمایند که شما این گونه به ما دروغ گفته باشید.

7. مایکل فاسبندر در فرقه حشاشین (Assassins Creed)

• کارگردان: جاستین کورزل
• محصول: 2016
• نمره متاکریتیک: 36 از 100

فاسبندر در اقتباس بازی ویدیویی فرقه حشاشین بازی کرد که در سال 2016 به سختی در گیشه خودی نشان داد. فاسبندر گفت: مطمئنا ایدئال نبود… فکر می کنم فرصت خوبی را از دست دادیم.

وقتی از فاسبندر سؤال شد که اگر دوباره آن را بازی کند چه کار متفاوتی انجام می دهد، گفت: نقشم را سرگرم نماینده تر می کنم، این نکته اصلی است. احساس فیلم، فکر می کنم خیلی جدی بود و من باید سریع تر وارد صحنه شوم. فکر می کنم فیلم سه آغاز متفاوت داشت که این به نظرم اشتباه است.

8. رابرت پتینسون در گرگ و میش (Twilight)

• کارگردان: بلا سوان، آلیس کولن، کارلی کولن و …
• محصول: 2008 -2012
• نمره متاکریتیک: 56 از 100

گرگ و میش پتینسون را به یک سوپراستار بین المللی تبدیل کرد، اما خودش احتمالا آخرین هوادار این فرنچایز بود. این بازیگر در یک مصاحبه گفت: وقتی فیلم نامه را خواندم، مطمئن بودم که استفنی (نویسنده فیلم نامه) متقاعد شده بود که بِلا فیلم است. مثل کتابی که قرار نبود منتشر گردد. به خصوص وقتی می گفت که بر اساس یک رویا نوشته شده و من درباره این پسر واقعا جذاب خواب دیدم و بهتر است یک کتاب درباره اش بنویسم. من تازه متقاعد شدم که این زن دیوانه است، او کاملا دیوانه است و عاشق داستان خود است.

9. نیکول کیدمن در استرالیا (Australia)

• کارگردان: باز لورمن
• محصول: 2008
• نمره متاکریتیک: 53 از 100

باز لورمن یکی از نمادین ترین و افسانه ای ترین نقش های خود را در فیلم مولن روژ! (Moulin Rouge) به نیکول کیدمن داد اما استرالیا هر چیزی بود غیر از افسانه ای! در این عاشقانه حماسی کیدمن در کنار هیو جکمن بازی کرد، اما نقش او به عنوان سارا اشلی بانوی اشرافی انگلیسی یکی از نقش هایی است که ترجیح می دهد فراموش کند. کیدمن در یک مصاحبه رادیویی سیدنی اعتراف کرد: نمی توانم به این فیلم نگاه کنم و به آنچه انجام داده ام افتخار کنم. برایم غیرممکن است که از نظر احساسی با آن ارتباط برقرار کنم.

• نیکول کیدمن و خاویر باردم در فیلم جدید آرون سورکین بازی خواهند کرد

10. جیم کری در کیک-اس 2 (Kick-Ass 2)

• کارگردان: جف وادلو
• محصول: 2013
• نمره متاکریتیک: 41 از 100

جیم کری بعد از اتفاقات سندی هوک (تیراندازی در یک دبیرستان) درباره بازی در فیلم اکشن فوق العاده خشن کیک-اس 2 تغییر عقیده داد. وی در توئیتر خود نوشت: من یک ماه قبل از سندی هوک، کیک-اس 2 را بازی کردم و اکنون با وجدان کاملا بیدار نمی توانم از این سطح از خشونت حمایت کنم. از سایر افراد این فیلم عذرخواهی می کنم. از بازی در این فیلم شرمسار نیستم اما حوادث اخیر باعث ایجاد تغییر در قلبم شد.

11. چنینگ تاتوم در جی.آی.جو؛ ظهور کبرا (G.I. Joe: Rise of Cobra)

• کارگردان: استیون سامرز
• محصول: 2009
• نمره متاکریتیک: 32 از 100

صادقانه بگویم من از این فیلم متنفرم. تاتوم در مصاحبه رادیویی هاوارد استرن این چنین گفت: مجبور شدم این کار را انجام دهم. فیلم نامه خوبی نبود و نمی خواستم کاری انجام دهم که بد باشد. از طرفی هم می خواستم جی.آی. جو باشم، همان کاراکتری که از بچگی عاشقش بودم.

12. کالین فارل در میامی وایس (Miami Vice)

• کارگردان: مایکل مان
• محصول: 2006
• نمره متاکریتیک: 65 از 100

کالین فارل در دنیای فیلم های مستقل به لطف خرچنگ (The Lobster)، فریب خورده (The Beguiled) و کشتن گوزن مقدس (The Killing of a Sacred Deer) موفقیت شغلی پیدا نموده بود، اما زمانی رسید که استودیوهای عظیم او را در مرکز و نقش اصلی می خواستند. چنین بود که این بازیگر درباره بازسازی میامی وایس مایکل مان اعتراف کرد که خیلی آن کار را دوست ندارد. او این فیلم را کند و غیر قابل تطبیق با نسخه اصلی خواند.

13. جورج کلونی در بتمن و رابین (Batman & Robin)

• کارگردان: جوئل شوماخر
• محصول: 1997
• نمره متاکریتیک: 28 از 100

حضور بدنام جورج کلونی به عنوان بازگشت مبارزان شنل پوش (Capus Crusader) نفرت منتقدان و دوست داران کتاب های کامیک را برانگیخت، به طوری که کلونی می داند هیچ دلیلی برای دفاع از فیلم وجود ندارد و به قول خودش خوب بودن در این فیلم خیلی سخت بود

کلونی اعتراف کرد: با نگاهی دوباره، قضاوت درباره این فیلم آسان است، واقعا افتضاح بود و من واقعا در آن بد ظاهر شدم. حقیقت ماجرا این است که من در این کار بد بودم. آکیوا گلدزمن فیلم نامه را نوشت و خودش معتقد بود که این یک فیلم نامه وحشتناکی است. من در آن وحشتناک هستم و باید بدانید جوئل شوماخر که به تازگی درگذشت، آن را کارگردانی کرد و او هم معتقد بود که فیلم خوبی از آب در نیامده. همه ما درباره آن هم نظر بودیم.

14. شارلیز ترون در بازی های گوزن قطبی (Reindeer Games)

• کارگردان: جان فرانکن هایمر
• محصول: 2000
• نمره متاکریتیک: 37 از 100

هرچه درباره بازی های گوزن قطبی جان فرانکن هایمر کمتر گفته گردد، برای چارلیز ترون بهتر است. این بازیگر اعتراف کرد که این تریلر جنایی یک فیلم بسیار بد است. ترون در این فیلم در مقابل بن افلک بازی کرد که نتوانست بودجه 45 میلیون دلاری خود را در گیشه دریافت کند.

• کمربندها را ببندید: شارلیز ترون در Fast 8 می راند

15. مت دیمون در اولتیماتوم بورن (The Bourne Ultimatum)

• کارگردان: پاول گرینگرس
• محصول: 2007
• نمره متاکریتیک: 85 از 100

اولتیماتوم بورن اغلب به عنوان قوی ترین اثر در بین بازی های دیمن مطرح می گردد، اما این بازیگر قطعا چنین اعتقادی ندارد. او به GQ گفت که به سختی هوادار فیلمنامه خاتمه سه گانه تونی گیلروی است.

دیمون گفت: من تونی را مقصر نمی دانم که یک بودجه عظیم دریافت کرد و آن را پر و پیمان تر تحویل داد. فقط باید بگویم که خیلی سخت بود. این فیلم می تواند نقطه خاتمه حرفه ای هر کسی باشد. این وحشتناک است. واقعا شرم آور است.

16. دو پتل در آخرین بادفزار (The Last Airbender)

• کارگردان: ام نایت شیامالان
• محصول: 2010
• نمره متاکریتیک: 20 از 100

فیلم اقتباسی آخرین بادافزار یکی از توهین آمیزترین نمونه های جایگزینی یک سفیدپوست به جای رنگین پوست در هالیوود آن هم در قرن حاضر است. پتل که پس از موفقیت و برنده شدن اسکار در فیلم میلیونر زاغه نشین (Slumdog Millionaire)، به سرعت وارد دنیای فیلم های پرفروش شد، اعتراف کرد که از تجربه حضور در آن متنفر است.

دو به هالیوود ریپورتر گفت: می دانم که از بازی در چه فیلم هایی می ترسم؛ فیلم های عظیم استودیویی. بعد از فیلم میلیونر زاغه نشین، من در فیلمی بازی کردم که اصلا با استقبال روبرو نشد. کاملا احساس غرق شدن داشتم. این برای من واقعا ترسناک بود و این وقتی است که من قدرت نه گفتن را یاد گرفتم.

17. جرمی آیرونز در بتمن در مقابل سوپرمن؛ طلوع عدالت (Batman v Superman: Dawn of Justice)

• کارگردان: زک اسنایدر
• محصول: 2016
• نمره متاکریتیک: 44 از 100

بتمن در برابر سوپرمن یک فاجعه بود. گرچه کار جرمی آیرونز در نقش آلفرد خدمتکار بروس وین، یکی از مولفه های مطلوب فیلم بود، اما این بازیگر می دانست که محبوبیت این فیلم غیر ممکن است.

او در پاسخ به نقدهای بد فیلم در مصاحبه ای با دیلی میل گفت: این فیلم 800 میلیون پوند بدست آورد پس قابل ستایش است. دیگر انتقادها اهمیتی ندارد. می توان گفت که خیلی مبهم بود.

18. متیو گود در سال کبیسه (Leap Year)

• کارگردان: آناند تاکر
• محصول: 2010
• نمره متاکریتیک: 33 از 100

متیو گود در مصاحبه ای درباره بازی اش مقابل ایمی آدامز در کمدی رمانتیک سال کبیسه گفت: دلیل اصلی قبول این نقش فیلم نامه نبود. احساس نا امیدی نمی کنم. کار خوبی نبود اما اوقات خوبی را سپری کردم و پول خوبی گرفتم.

19. سالی فیلد در مرد عنکبوتی شگفت انگیز 2 (The Amazing Spider-Man 2)

• کارگردان: مارک وب
• محصول: 2014
• نمره متاکریتیک: 53 از 100

سالی فیلد درباره دنباله فیلم ابرقهرمان عنکبوتی در مصاحبه ای گفت: این نوع فیلم معمولا انتخاب من نیست. اما دوست من لورا زیسکین تهیه نماینده بود و ما می دانستیم که این آخرین فیلم او خواهد بود و او اولین شریک تهیه نماینده من و یک انسان فوق العاده بود. واقعا یافتن یک کاراکتر سه بعدی بسیار سخت است و شما تا جایی که می توانید روی آن کار می کنید، اما گاهی برخی از کارها با تمام کوشش صورت گرفته هم خوب از آب در نمی آیند!

20. دنیل رادکلیف در هری پاتر و شاهزاده دورگه (Harry Potter and the Half-Blood Prince)

• کارگردان: دیوید ییتس
• محصول: 2009
• نمره متاکریتیک: 78 از 100

رادکلیف در مصاحبه ای با دیلی میل گفت: تماشای فیلمی مانند هری پاتر و شاهزاده دورگه سخت است، زیرا من در این کار خیلی خوب نیستم. من از آن متنفرم. بازی من بسیار یکنواخت است و خیلی از خودراضی ظاهر شدم و آنچه را که می خواستم انجام دهم محقق نشده است.

21. جود لا در الفی (Alfie)

• کارگردان: چارلز شایر
• محصول: 2004
• نمره متاکریتیک: 49 از 100

جود لاو پا در کفش مایکل کین گذاشت و در بازسازی فیلم مشهور الفی 2004 بازی کرد، اما فیلم در مقابل بودجه 60 میلیون دلاری در داخل کشور تنها 13 میلیون دلار درآمد داشت. لا اذعان می نماید فیلم آن شکلی که می خواستم نشد.

آیا لا از به عهده دریافت این نقش پشیمان است؟ اصلا. وی گفت: بخشی از دلیل اینکه شما یک سفر خلاقانه را آغاز می کنید این است که گاهی اوقات بیش از اندازه دچار یک نواختی شده اید که این همواره به موفقیت منجر نمی گردد.

22. کیت وینسلت در تایتانیک (Titanic)

• کارگردان: جیمز کامرون
• محصول: 1997
• نمره متاکریتیک: 75 از 100

وینسلت از حضور در حماسه رکوردشکن جیمز کامرون یعنی تایتانیک خاطرات خوبی دارد، اما عملکرد واقعی او در این فیلم با استقبال زیادی روبه رو نشده است. پس از انتشار مجدد سه بعدی فیلم، وینسلت در مصاحبه ای با تلگراف گفت: در هر صحنه، من از خودم می پرسیدم که آیا واقعا این طور بازی کردم؟ اوه خدای من… حتی نمی توانستم به لهجه آمریکایی ام گوش دهم. افتضاح است. امیدوارم که الان خیلی بهتر شده باشم. خیلی از بازیگران خود را نقد می نمایند. من به سختی می توانم هر یک از اجراهای خود را تماشا کنم، اما با تماشای تایتانیک هربار به خودم می گویم که می خواهم دوباره این کار را انجام دهم.

23. مگان فاکس در تبدیل شوندگان (Transformers)

• کارگردان: مایکل بی
• محصول: 2007
• نمره متاکریتیک: 61 از 100

مگان فاکس در فیلم موفقیت آمیز تبدیل شوندگان هوادار بازی خود نیست، اما به اندازه کارگردانی مایکل بی، خودش را سرزنش می نماید. فاکس درباره این فیلم گفت: من در آن وحشتناک هستم. این اولین فیلم واقعی من است و صادقانه و واقع بینانه نیست. فیلم بد نبود، من فقط به بازی ام افتخار نمی کنم.

24. مارک والبرگ در شب های عیاشی (Boogie Nights)

• کارگردان: پل توماس اندرسون
• محصول: 1997
• نمره متاکریتیک: 85 از 100

والبرگ، یک کاتولیک متدین، به کاردینال بلازه کوپیچ در غرفه UIC در شیکاگو پیوست و فاش کرد شب های عیاشی ساخته پل توماس اندرسون یکی از فیلم هایی است که بیشتر از هر فیلم دیگری از بازی در آن پشیمان است.

والبرگ گفت: من همواره امیدوارم که خدا هوادار فیلم باشد و مرا ببخشد، زیرا در گذشته انتخاب های نامناسبی داشتم که شب های عیاشی در بالای لیست واقع شده است.

25. جیمز فرانکو در والاحضرت (Your Highness)

• کارگردان: دیوید گوردون گرین
• محصول: 2011
• نمره متاکریتیک: 31 از 100

زندگی حرفه ای جیمز فرانکو در فیلم والاحضرت اثر دیوید گوردون گرین به شکل بدی تحت شعاع نهاده شد. این کارگردان ستاره های پاین اپل اکسپرس (Pineapple Express) خود، فرانکو و دنی مک براید را برای بازی در یک کمدی استونر قرون وسطایی دوباره گرد هم آورد، اما این فیلم حتی با حضور ناتالی پورتمن هم چیز خوبی از آب در نیامد. از نظر خود جیمز فرانکو متأسفانه نمی توان ضعیف بودن این فیلم را نادیده گرفت.

منبع: indiewire