هزاوه زادگاه امیر کبیر کجاست؟ ، امیری که در زادگاهش گم شده است - چاپار بلاگ

هزاوه یکی از روستاهای شهرستان اراک در استان مرکزی ایران است که در 18 کیلومتری غرب اراک و 25 کیلومتری فرمهین قرار گرفته است و دارای بافت روستایی کوهستانی و آب و هوای مناسب برای باغداری و دارای مزارع وسیع انگور است.

روستای هزاوه علاوه بر ویژگی های تاریخی دارای ذخایر آب فراوان، آب و هوای کوهستانی و چشم اندازهای طبیعی و معماری است، علاوه بر معماری زیبای روستای هزاوه آثار دیگری در این روستا یافت می گردد که ارزش تاریخی و فرهنگی دارد. که آثاری از جمله آستان سلطان سید احمد، عمارت عظیم میرزا تقی خان امیر کبیر, مسجد شبستان دار، درخت سرو کهنسال، حمام قدیمی روستای هزاوه را می توان برشمرد.

یکی از این مناطق مهم توریست خانه امیرکبیر، بنیانگذار دارالفنون و شخصیت نام آور تاریخ ایران است که 200سال پیش در خانه ای در روستای هزاوه از توابع شهرستان اراک زاده شد.

زادگاه و منزل تاریخی میرزاتقی خان امیرکبیر، شخصیت عظیم و نام آور تاریخ سرزمین ایران، در روستای هزاوه از توابع شهرستان اراک واقع شده و این بنای تاریخی با وسعت 815 مترمربع و زیربنای 625 مترمربع در 2 طبقه ساخته شده و قدمت آن به دوره قاجار می رسد و این بنای تاریخی در سال 1389 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

اما این تازه شروع ماجراست، منطقه توریستی هزاوه که از روستاهای بکر و نمونه توریستی استان مرکزی است که سال ها به دلیل آداب و سنن کهنی همچون علم گردانی، و نیز ظرفیت هایی مانند کشاورزی و جشنواره انگور که شهرتی ملی داردشناخته می گردد اما از نظر توسعه مورد بی مهری بسیاری بوده است.

از اراک که به سمت روستای هزاوه حرکت شروع می گردد، با جاده ای حادثه ساز روبرو هستیم که گاهی این جاده پهن و عریض می گردد و گاهی بعد از عبور از مرزیجران که از پل به سرازیری می رسیم جاده ای باریک و دوطرفه که متاسفانه سال هاست شاهد تصادفات بوده است.

وارد هزاوه که می شویم با مجسمه امیرکبیر که زادگاهش در این روستاست و تابلوی خوشامدگویی روبرو هستیم اما دقیقا مشکل از همین جا شروع می گردد، توریستانی که برای دیدن خانه و زادگاه امیرکبیر آمده اند اما هیچ نشان و راهنمایی در روستا برای نشان دادن راستا خانه امیرکبیر نیست.

این مشکل بیشتر توریستانی است که به این روستا می آیند و بارها متاسفانه برای پرسش سوال آدرس و دریافت نشانی غلط مجبورند دورتا دور این روستا را بگردند.

البته، شاید حضور توریستان را یک بازی بچگانه برای بچه ها این روستا دانست، وقتی توریستان از آنها آدرسی می پرسند و آنها توریستان را به جای خانه امیرکبیر به ناکجاآباد راهنمایی می نمایند تا ثمره اش خوشحالی بچگانه باشد و برای توریستی روستا فرار توریست را به دنبال داشته باشد.

دردسر توریستان در آدرس یابی؛ تابلوی راهنمایی نیست

در این میان، با خانواده ای که از پلاک ایران 55 آنها تعیین است که از خارج استان آمده اند هم کلام می شویم، پدر خانواده از طبیعت بکر و اب و هوایی کم نظیر این روستا تعریف های بسیار دارد.

پای توریستی و مراکز دیدنی که می رسیم لب به انتقاد می گشاید و به خبرنگار تسنیم می گوید: در هرجایی برای توریستان راهنما و تابلوهای راهنمایی گر می گذارند درحالیکه ساعتی از وقت ما تنها به پیدا کردن یک آدرس گذشت، این یک آفت برای توریستی این منطقه است.

خانه خالی امیرکبیر در هزاوه

در میانه راه با خانواده ای روبرو می شویم که لهجه شیرین آنها نشان می دهد از اصفهان پایتخت فرهنگ و هنر آمده اند، پسر عظیم خانواده هم صحبت خبرنگار تسنیم می گردد و می گوید: اینجا روستای بسیار دیدنی و جذابیست با زیرساخت های بسیار ضعیف، اگر این خانه امیرکبیر، این فضای روستایی و منطقه زیارتی روستا در اختیار هر استان دیگری بود شک نکنید به بهترین نحو ممکن از آن بهره برداری می کرد.

وی ادامه می دهد: اینکه بگوییم اینجا خانه امیرکبیر است به صرف کافی نیست، اینکه بیاییم به اسم خانه امیرکبیر و یک فضای خالی برای دیدن چندین اتاق خالی که می گویند قرار است بعدها اسنادی به آن اضافه گردد تنها ضربه به توریستی روستا است.

وارد خانه امیرکبیر می شویم، ساختمانی که زیبا بازسازی شده ولی بدون هیچ نقشه توسعه و برنامه برای جذب توریست، این را از کلام زوج جوانی که از این درب اتاق به درب اتاق دیگر می فرایند می توان فهمید، که می گویند: در بدو ورود که سرگردان بودیم درب بسته بود نمی دانستیم می توان داخل شد یا نه، وقتی وارد شدیم چند برگه سفید که در اینترنت هم هست به لاسم نامه و دستنوشته امیرکبیر قاب و در بعضی اتاق ها بود این سردرگمی و این نوع خالی بودن چیدمان هیچ جذابیتی ندارد و بیشتر باعث دافعه خواهد بود.

به گزارش تسنیم، درحالی که از درب چوبی خانه امیرکبیر خارج می شویم بدون اینکه جز اتاق، درب و نور چیزی دیده باشیم با خود فکر می کنیم که حقیقتا امیرکبیر چقدر در زادگاه خود گم است.

گزارش از علیرضا وفایی