منطقه گرایی نشان شکست نظامهای امپریالیستی است
به گزارش چاپار بلاگ، خبرنگاران- مریم خرمایی: سیزدهم مهرماه سال جاری پیمان تجارت آزاد دو سوی اقیانوس آرام (ترانس پاسیفیک)(TPP) که توافقی تاریخی است پس از 5 سال کوشش های آمریکا و 11 کشور شامل ژاپن، مالزی، ویتنام، برونئی، استرالیا، سنگاپور، نیوزیلند، کانادا، پرو، مکزیک و شیلی به امضا رسید.
این توافق که بزرگترین منطقه تجارت آزاد در دنیا را به وجود خواهد آورد موجب حذف هزاران تعرفه واردات اجناس و محصولات شده و برای 12 کشور امضاء کننده آن، استانداردهای مشترکی را ایجاد خواهد نمود.
معاهده ترانس پاسیفیک پس از نهایی شدن نه تنها محدودیت های تجاری اعمال شده بر روی هزاران کالا از محصولات دارویی آمریکا گرفته تا فراورده های لبنی نیوزلند، برنج ژاپن و سرامیک ویتنام را شامل می گردد، بلکه در ابعادی وسیعتر به دولت واشنگتن یاری می نماید تا قوانین تجارت دنیای را در یکی از استراتژیک ترین مناطق دنیا بازنویسی کند تا به این ترتیب همزمان با بازاریابی برای کالاهای ساخت آمریکا، قدرت های مالی آسیا نظیر چین و هند نیز به تبعیت از مدل های آمریکایی تجارت وادار شوند.
از منظری تئوریک، یکی از بیم های موجود ناشی از گسترش نهادها و سازمان های منطقه ای تحت الشعاع قرار دادن موضوع دنیای شدن است. در واقع بعضی معتقد هستند که گسترش منطقه گرایی به نوعی نشان از ناکارآمدی دنیای سازی است.
البته عده نیز معتبقد هستند که منطقه گرایی در تضاد با دنیای شدن نیست بلکه باعث گسترش دنیای شدن نیز می گردد.
به همین دلیل گفتگویی با پروفسورلری بیکر استاد حقوق و امور بین الملل دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در آمریکا صورت گرفته است که مشروح آن در زیر آمده است.
لری بیکر عضو موسسه حقوق آمریکایی و عضو انجمن مطالعات حقوقی اروپایی چین، موسسه حکومت شرکت های اروپایی است و در دانشگاه ههای مختلف اروپا و آمریکا به تدریس سیاست و حقوق اساسی، شرکت ها و اتباع خارجی مبادرت می ورزد.
وی همچنین بین سال های 2012 تا 2013 ریاست دانشکده سنای دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا را عهده دار بوده است. لری بیکن همچنین کتاب ها و مقالات متعددی را در مورد دنیای شدن منتشر نموده است.
* ارزیابی شما از منطقه گرایی چیست؟ آیا این مساله در جهت تضعیف دنیای سازی پیش می رود و یا در نهایت به تقویت آن یاری خواهد نمود؟
منطقه گرایی یک وزنه تعادل ضروری برای دنیای سازی است و در زنجیره فراوری دنیای وقتی صحبت از سهم عمده تری از ارزش افزوده باشد، حکم مقیاس اندازه گیری را به عنوان یک زیرمجموعه قدرت دارد. اما منطقه گرایی در عین حال نوعی شکست در سیستم های امپریالیستی دنیای محسوب می گردد که (در 2000 سال گذشته هر از گاهی) قادر به مدیریت و بهره برداری از اختلافات منطقه ای بوده اند. اما، منطقه گرایی مایه تضعیف دنیای سازی نیست بلکه صرفا موجب افزایش هزینه فراوری می گردد.
* به نظر می رسد که دنیای سازی موجب تضعیف نظام های امنیتی نشده است. دلیل این امر چیست؟
دنیای سازی نظام های امینتی را متاثر نموده است. فقط کسی گمان نمی نماید که آگاهی یافتن مردم از این موضوع سودمند باشد. نظام های امنیتی نظیر دنیای سازی مالی در امتداد زنجیرههای فراوری و عرضه ساخته شده اند. اما این نظام ها بر پایه اطلاعات و تبادل اطلاعاتی هم بنا شده اند. بنابراین انتظار دنیای سازی هرچه بیشتر نظام های امنیتی و به همان نسبت تفکیک آنها را داریم چرا که این نظامها در دل حکومت های مختلفی چون آمریکا، چین، روسیه و غیره توسعه یافته و به نظامهای تابع یا وابسته خصوصی و عمومی تسری می یابند.
* فرهنگ چین علیرغم آنکه بیشترین جمعیت دنیا را به خود اختصاص داده، تاثیر چندانی بر فرهنگ دنیای نداشته است. دلیل این امر چیست؟
به این دلیل که آنها برای مدت زیادی به این مسئله بی توجه بودند. اما مسائل در حال دگرگونی است. منتظر باشید و تماشا کنید.
منبع: خبرگزاری مهر