با تمامی جشن ها و عید های مسیحیت آشنا شوید - چاپار بلاگ

برخی از جشن های آیین مسیحیت، مانند روز کریسمس در یک زمان معین اتفاق می افتند، در حالی که دیگر جشن ها ممکن است در یک طیف زمانیِ گسترده تر برگزار شوند و یا تاریخ آن ها تغییر کند.

یکشنبه ادونت

اَدوِنت یعنی آمدن و یکشنبه ادونت یا تجلی (Advent Sunday) در واقع نوید دهنده شروع سال مسیحی است.

ایام تجلی در کلیسا های غربی از 4 یکشنبه پیش از کریسمس شروع می شود و تا خود کریسمس ادامه می یابد. هدف اصلی این ایام آماده کردن مردم برای ظهور مسیح است که شامل آمادگی برای برگزاری جشن به مناسبت میلاد عیسی مسیح و آمدن او به زندگی مسیحیان می شود.

در برخی کلیسا ها یکشنبه تجلی را با روشن کردن پنج شمع نوید می دهند. با توجه به این رسم شمع آخر یا پنجم را در روز کریسمس روشن می کنند و نماد مسیح به مثابه نور هستی است.

روز همه قدیسان

اولین پیروانِ مسیح را قدیس (saint) می نامیدند، اما در قرن اول میلادی به مردان یا زنان نیکوکار در دوران گذشته که توسط کلیسا به طور رسمی تایید شده باشند، قدیس می گفتند. کلیسا تایید می کرد که این فرد زندگی پرهیزگارانه و باایمانی داشته است و می تواند الهام بخش مردم باشد.

روز همه قدیسان (All Saints Day) جشنی است که در اول ماه نوامبر برگزار می شود. در این روز بیشتر کلیسا های غربی از تمامی قدیسان مطرح و همچنین گمنام تجلیل و تقدیر می کنند.

این مناسبت قبلاً با نام آل هالوز دی (All Hallows Day) شناخته می شد. هالوز (Hallows) یعنی مقدس و این جشن از شب ماقبلِ روز قدیسان (Eve of All Hallows) شروع می شود که همان هالووین است. امروزه کلیسا های زیادی این جشن را به نزدیک ترین یکشنبه اوایل ماه نوامبر تغییر دادند.

روز عروج

مسیحیان بر این باور هستند که عیسی مسیح بعد از تجدید حیات در روز عید پاک در روزی دیگر به نام روز عروج (Ascension Day) به آسمان ها صعود کرد. بنا بر دو کتاب اعمال رسولان و انجیل لوقا معمولاً روز عروج 40 روز بعد از عید پاک جشن گرفته می شود.

امروزه مسیحیان کاتولیک رومی در انگلیس این روز را در یکشنبه بعد از عید پاک جشن می گیرند. اهمیت عروج مسیح دو جنبه دارد؛ اول خاتمه حضور زمینی مسیح زنده را نشان می دهد و دوم اینکه این روز به عنوان عروج روحی او در نظر گرفته می شود.

روز عروج متعلق به جشن های عید پاک است و شاید به این خاطر که در مقایسه با مفهوم زندگی تازه در عید پاک یا ظهور خدا در روز پنطیکاست (عید پنجاهه)، پیامد ملموسی در زندگی مسیحیان ندارد، محبوبیت آن رو به کاهش است. برخی از مسیحیان عروج مسیح را نه یک رویداد ساده یا جشن بلکه به عنوان یک اظهارنظر مذهبی پذیرفته اند.

روز کریسمس

بیست و پنجم دسامبر زمانی است که مسیحیان غربی روز میلاد مسیح را که معتقد هستند فرستاده و پسر ملکوتی خدا است، جشن می گیرند. مسیحیان شرقی ارتدکس جشن زادروز مسیح را در هفتم ژانویه برپا می کنند. میلاد مسیح در انجیل عهد جدید متی و لوقا توصیف شده است. در میان مسیحیان بر سر درستی روایت ها اختلافاتی وجود دارد.

برخی آن ها را تنها حقایق مذهبی می دانند و ارزش تاریخی برای این روایات قائل نیستند. انجیل ها هم مطلبی درباره تاریخ ولادت مسیح که توسط پاپ ژولیوس در قرن چهارم میلادی اعلام شد، بیان نمی کنند. پاپ ژولیوس به منظور مسیحی کردن جشن های کافران که در آن موقع از سال رخ می داد، بیست و پنجم دسامبر را برای جشن ولادت مسیح برگزید.

داستان میلاد مسیح از طریق نمایش های سنتی و به تصویر کشیدن تولد او در اصطبل های متفاوت تعلیم داده می شود؛ بنا به روایت انجیل لوقا مریم مقدس مسیح را در چنین مکانی به جهان آورد. امروزه جشن های کریسمس دارای عناصری از باور های مسیحی، آیین های کفرآمیز و سنت های محلی است.

عید پاک

مسیحیان در روز عید پاک (Easter Day) یا یکشنبه پاک، بعد از مرگ عیسی در روز جمعه، حیات مجدد او را به عنوان مسیح یا مسح شده خداوند، گرامی می دارند و این روز را جشن می گیرند.

بنا به روایات، حواریون مسیح دریافتند که عیسی زنده است و به شیوه ای دیگر حضور او را حس می کنند. تخم مرغ های عید پاک در حقیقت نماد این زایش دوباره هستند و با هدیه دادن تخم مرغ، مسیحیان زندگی تازه ای که در دل هستی خداوند وجود دارد را مشاهده و تجربه می کنند.

ایام ظهور

اپیفانی (Epiphany) کلمه ای یونانی به معنی ظهور است. ایام ظهور خاتمه دوازدهمین روز کریسمس در کلیسا های غربی مسیحی محسوب می شود و ظهور عیسی را در جهان غیر یهود و کافران جشن می گیرد. همان طور که در انجیل متی ثبت شده است، این روز با ملاقات سه مجوس، احتمالاً سه مرد دانا، ستاره شناس یا مغ های ایرانی از مسیح نمود می یابد.

متی می نویسد که این سه مرد هدایایی به همراه خود آورده بودند که شامل طلا، کندر و مُر می شد. با در نظر دریافت همین هدایا تصور می شود این مردان، مجوس بوده اند.

این هدایا، نماد هایی از طبیعت مسیح هستند؛ مسیحیان طلا را نماد پادشاه در نظر می گیرند، کندر که در زمان ستایش خداوند به او تقدیم می شود، نماد خداوند یا مرد روحانی است و مُر که برای شفا بخشیدن و مومیایی کردن مردگان بکار گرفته می شود، نماد مرگ عیسی است که با فدا کردن جان خود برای بشریت آمرزش و شفاعت به همراه آورد.

جمعه نیک

مهم ترین رویداد در دین مسیحیت مرگ و تجدید حیات حضرت عیسی است. مسیحیان معتقد هستند عیسی پسر خداوند است و زندگی و آموزه های او اصول دین مسیحیت را به وجود می آورد. مسیحیان جمعه نیک (Good Friday) را که مصادف با مصلوب شدن عیسی مسیح است گرامی می دارند.

این روز به این دلیل نیک خوانده می شود که مرگ عیسی را نمونه ای از عشق فداکارانه می دانند؛ او بر صلیب جان داد تا جهانیان را شفاعت کند. بنا بر اعتقاد مسیحیان عیسی گناهی نکرد، اما هنگامی که به صلیب کشیده شد، گناه تمامی انسان ها را به دوش کشید.

مسیحیان در جمعه نیک درباره رنج و مرگ مسیح تامل می کنند و گاهی با برگزاری مراسمی نظیر به صلیب کشیدن یا تشییع پیکر نمادین مسیح، یاد او را زنده نگه می دارند.

ایام انابت و چهارشنبه خاکستر

ایام انابت یا لنت (Lent) زمانی است که مسیحیان با عبادت و طلب توبه و گاهی دریافت روزه برای عید پاک آماده می شوند. ایام انابت معمولاً چهل روز طول می کشد.

40 در کتاب های مقدس یهودی و مسیحی عددی نمادین است و همچنین بنا بر روایت انجیل ها به دوره ای اشاره دارد که عیسی مسیح در شروع خدمت خود اقدام به دریافت روزه کرد. در کلیسا های غربی ایام انابت در چهارشنبه هفتم قبل از عید پاک برگزار می شود و به آن چهارشنبه خاکستر می گویند.

در ابن ایام یکشنبه ها را حساب نمی کنند و روزه دریافت در یکشنبه های رستاخیز ممنوع است؛ اما در کلیسا های شرقی ایام انابت یکشنبه ها را هم در بر می گیرد و این دوره از دوشنبه هفته هفتم پیش از عید پاک شروع می شود و درنهایت در جمعه ای که 9 روز به عید پاک باقی مانده است، خاتمه می یابد.

در چهارشنبه خاکستر برخی کلیسا ها نقش صلیبی از خاکستر بر پیشانی مسیحیان می کشند که نشان دهنده میل باطنی آن ها را برای زندگی بهتر است.

یکشنبه مادری

یکشنبه مادری (Mothering Sunday) چهارمین یکشنبه ایام انابت مسیحی است و با جشنواره آمریکایی روز مادر تفاوت دارد. قرن ها پیش در چنین روزی مردم به خانه ها خود یا کلیسا های جامع بازمی گشتند.

بعد ها این رسم به مناسبتی برای گرد هم آمدن خانواده ها تبدیل شد. در این روز بچه هایی که به عنوان خدمتکار دور از خانه کار می کردند به دیدار خانواده خود می آمدند و هدایایی ازجمله یک نوع کیک میوه ای به مادر خود پیشکش می کردند.

امروزه این مناسبت دیگر رنگ و بوی مذهبی ندارد و به عنوان روز مادر شناخته می شود. بچه ها در این روز گل، کارت پستال و هدیه به مادران خود تقدیم می کنند.

روز پنطیکاست یا یکشنبه سفید

روز پنطیکاست (Pentecost Day) یا یکشنبه سفید در تقویم مسیحی جشنی است که هدیه روح القدس یعنی حضور و الهام خداوند را در زندگی مردم گرامی می دارد. پنطیکاست سالروز نزول روح القدس به حواریون است که آن را هم زمان با فستیوال یهودی شاووعوت (Shavuot) جشن می گیرند و 50 روز بعد از عید پاک در روز یکشنبه برگزار می شود.

قدیس لوقا در کتاب اعمال رسولان و انجیل عهد جدید خود نوشته است که حواریون حضور روح القدس را همچون آتش و بادی سهمگین تجربه کردند و پس از آن جرات یافتند تا از زندگی، مرگ و رستاخیز مسیح با مردم سخن بگویند. از این فستیوال همچنین به عنوان روز ظهور کلیسای مسیحی یاد می کنند.

به علاوه این جشنواره را یک شنبه سفید هم می نامند و یکی از روز های مهم یکشنبه در مسیحیت به شمار می رود؛ زیرا مسیحیان در این روز غسل تعمید داده می شوند و تعمید یافتگان لباس سفید بر تن می کنند.

هفته عبادت برای اتحاد مسیحی

هفته عبادت برای اتحاد مسیحی اولین بار در سال 1908 جشن گرفته شد و در واقع هشت روز طول می کشد. این مناسبت، برگزاری جشن اتحاد در میان کلیسا های مسیحی جهان است که از هجدهم تا بیست و پنجم ژانویه برپا می شود.

مسیحیانی که در نیم کره جنوبی زندگی می کنند معمولاً این هفته را در زمان عید پنطیکاست جشن می گیرند. هرسال موضوع هفته عبادت توسط یک کشور به خصوص ارائه می شود. کشور منتخب متنی را در این زمینه آماده می کند و موارد آن متناسب با نیاز کشور های دیگر جهان تغییر می کند.

برای نمونه موضوع سال 2009 (مردم خود را آشتی دهید) اعلام شد و کشور منتخب کره جنوبی بود. کره این متن انجیل را از حزقیال فصل سوم آیه 15-28 انتخاب کرد. خداوند با حزقیال نبی سخن گفت: من ایشان را به صورت یک ملّت، متّحد خواهم ساخت... ایشان قوم من خواهند بود و من هم خدای ایشان خواهم بود.

منبع: bolton