اژدها از کجا آمد؟ ، پاسخی ساده برای پرسشی سخت - چاپار بلاگ

پریسا عباسی: اژدها در دنیای جانواران افسانه ای جایگاه ویژه ای دارد. آنها ابتدا به شکل مار بودند، سپس تبدیل به هیولاهای پرنده ای شدند که آتش از دهان آنها خارج می شد، و هر دوی این موجودات در عین اینکه برای ما ترسناک بودند اما ما را مجذوب خود می کردند. اولین بار ایده اژدها از کجا به فکر انسان خطور نموده است؟ این موجودات باشکوه چگونه به تخیلات و اسطوره های ما راه پیدا کردند؟

در واقع هیچ کس جواب این سوال را نمی داند. اما ممکن است منشا شکل گیری آن در فکر انسان بسیار علمی تراز آن چیزی باشد که فکر می کنیم. اما بیایید با افسانه ها آغاز کنیم.

یک اژدهای بدون بال

طبق یک افسانه قرون وسطایی، شهر کلاگن فورت در اتریش بر روی مردابی بنا شده که خانه لیندروم یا یک اژدهای بدون بال است. کسانی که می خواستند در این محل زندگی نمایند، باید قبل از ایجاد شهر با این اژدها رودررو می شدند. این اژدها، هر کسی را که می خواست از مرداب عبور کند، می بلعید. خوشبختانه یک دوک محلی هزینه مالی ساخت یک برج سنگی در باتلاق را تامین کرد(اما در این افسانه محلی مشخض نیست که چطور سازندگان این برج طعمه اژدها نشدند.)

زمانی که برج کامل شد، مردم محلی به مکانی امن در برج رفتند و با استفاده از یک زنجیر قوی، یک گاو نر بعنوان طعمه، و احتمالا یک قلاب سنگین، برای اژدها دام گذاشتند. در نهایت آنها توانستند این جانور را اسیر نمایند.

در این مرحله از تاریخ به نظر می رسد چیزی که مردم آن را اژدها می نامیدند در واقع یک مار آبی بزرگ و ترسناک بوده است، و این موجودات هم از نظر بیولوژیکی و هم از لحاظ افسانه بودن تکامل یافتند. از نظر مردم آن موقع، این مارها تبدیل به اژدها شده بودند. تا سال 1287، نماد دفاعی شهر، هیولایی با سر گرگ، بدن پرنده و دم مار بوده است. با گذشت قرن ها، پاهای این موجود رشد کردند و تبدیل به موجودی شد که امروزه ما آن را به عنوان یک اژدهای معمولی پرنده با نفسی آتشین می شناسیم.

فسیل ها و اژدها

در قرن شانزدهم، بعضی از مردم فسیل جمجمه ای را پیدا کردند که فکر می کردند وجود اژدهای افسانه لیندروم را ثابت می نماید. اما معین شد که این جمجمه متعلق به یک ماموت پشمالو است. این سردرگمی می تواند ریشه در تمام افسانه های مورد اژدها و سایر موجودات افسانه ای داشته باشد.

رشته دیرینه شناسی به عنوان یک رشته علمی در قرن 18 و اوایل قرن 19 با کارهای دانشمندانی نظیر چارلز لایل و ژرژ کوویه پایه گذاری شد. از زمانی که مردم آغاز به حرکت بر روی زمین کردند، فسیل هایی را یافتند. هرودوت مورخ یونانی درباره فسیل ها نوشته است و این طور نتیجه گیری کرد که مصر زمانی زیر آب بوده است(و بعضی از استخوان های آنالیز شده به مارهای بالدار تعلق داشتند.)

آدرین مایور، یک فولکلوریست کلاسیک و مورخ علوم باستانی در دانشگاه استنفورد، باور دارد که مردم در گذشته های دور بعد از یافتن فسیل های موجودات باستانی، اژدها و دیگر موجودات افسانه ای را تصور کردند. او در کتاب خود با نام اولین شکارچیان فسیلی نشان می دهد که فسیل ها چگونه بر داستان های یونانی و رومی در خصوص اژدها و بعلاوه موجوداتی که در گذشته زندگی می نموده اند تاثیر گذاشته اند. او اضافه می نماید که احتمالا ایده غول های انسان نما و قهرمانانی که جثه ای بسیار بزرگ داشته اند، از کشف استخوان های بزرگ پستانداران ماقبل تاریخ نشات گرفته است.

اگر حق با مایور باشد، وجود اژدها یک موضوع کاملا خیالی نیست. کسانی که آنها را تصور می کردند و داستان هایی در خصوص آنها می گفتند، در واقع در خصوص حیواناتی صحبت می نمایند که زمانی بر روی کره زمین راه می رفته اند. آنها در جزئیات اشتباه می کردند، همانطور که ما در بعضی جزئیات اشتباه می کنیم. (مثلا زمانی ما فکر می کردیم که استگوسورها که نوعی دایناسور هستند مغز دومی در پشت خود دارند!)

با وجودی که این داستان ها از دقت کافی برخوردار نبودند و به دور از واقعیت بودند، اما آنچه اجداد ما درباره اژدها و موجودات اسطوره ای گفته اند، باعث شده تا فرهنگ ما غنی تر شده و بدون شک الهام بخش بسیاری از کشفیات علمی بوده اند.

منبع: دیسکاوری مگزین

5858