گوهر گمشده پورشه، ابرماشینی که در تاریخ گم شد
به گزارش چاپار بلاگ، صفحات تاریخ مملو از طرح اتومبیل هایی است که هرگز ساخته نمی شوند و Auto Union P 52 یکی از این خودرو ها است، گوهری از فکر فردیناند پورشه. وسیله نقلیه ای که اگر به فراوری می رسید، می توانست اولین ابرخودروی دنیا باشد.
به گزارش خبرآنلاین به نقل از topspeed، در سال 1932، اندکی پس از معرفی فرمول تازه برای مسابقات گرندپری، پورشه پروژه بلندپروازانه ای را برای طراحی یک اتومبیل مسابقه ای آغاز کرد، این مسابقه چیزی شبیه به فرمول یک امروزی بود. این پروژه بر روی بهینه سازی قرار دادن اجزای سنگین تا حد امکان نزدیک به مرکز ثقل خودرو تمرکز داشت و در عین حال اطمینان حاصل کرد که مخزن سوخت دقیقاً در وسط خودرو واقع شده است.
چیدمان Auto Union P 52 شامل خنک نماینده در جلو و در پی آن صندلی راننده، مخزن سوخت، موتور و گیربکس دیفرانسیل بود، پیکربندی که هنوز هم خودرو های مسابقه ای مدرن را بر آن اساس طراحی می نمایند. فقط رادیاتور ها بعداً در غلاف های جانبی ادغام شدند. پورشه که قبلاً روی موتور های سوپرشارژ در مرسدس بنز کار نموده بود و حق اختراع میله های پیچشی را داشت، این ویژگی ها را در P 52 گنجاند.
مفهوم اصلی P 52 که دارای موتور V 16 سوپرشارژر بود، در اوایل سال 1933 تثبیت شد و تنها یک سال تا اجرایی شدن مقررات تازه به جای مانده بود و پورشه نیز برنامه های بلندپروازانه تری داشت. او مخفیانه آغاز به کار بر روی تبدیل این ماشین مسابقه ای به یک ماشین جاده ای کرد که بعد ها به عنوان Auto Union P 52 شناخته شد.
خودروی جاده ای طراحی اساسی خودروی مسابقه ای را حفظ کرد، از جمله یک قاب دو لوله، یک محور میل لنگ در جلو و یک محور چرخشی در عقب. پیشرانه بدون تغییر باقی ماند و با موتور 4.4 لیتری V-16 سوپرشارژر که 200 اسب بخار قدرت فراوری می کرد. این طراحی آینده نگر پیش از فراری 365 برلینتا Speciale 1966 بود که یک خودروی سه سرنشینه بود و الهام بخش آقای گوردون موری در هنگام طراحی یک هایپرکار نمادین دهه 90 با چیدمان صندلی های مشابه شد.
دو نسخه از P 52 در نظر گرفته شده بود: یک کوپه و یک لیموزین
این لیموزین دارای فاصله محوری کمی بیشتر، دو صندلی عقب اضافی و دو در عقب بود که به راحتی پنج سرنشین را در خود جای می داد. با این حال، ساخت این لیموزین تا زمانی که نقشه های آن در دهه 1990 کشف شد، محقق نشد.
P 52 به گونه ای طراحی شده بود که 200 اسب بخار قدرت فراوری کند و شتاب 0 تا 100 کیلومتر در ساعت را تنها در 8.5 ثانیه به دست آورد. این ارقام حتی با معیار های مدرن قابل توجه است و در سال 1934 بی نظیر بودند.
P 52 در مقایسه با رقبای معاصر
برای در نظر گرفتن لیموزین P 52، لازم است که آن را با خودرویی از اواسط دهه 1930 که رقیب آن بود، یعنی مرسدس بنز 540 K مقایسه کرد. مرسدس 540 K یک غول واقعی بود که نزدیک به دو برابر Auto Union اسپورت، وزن داشت.
یکی دیگر از رقبای بالقوه P 52 بوگاتی 57 SC بود که یک خودروی توریستی با موتوری مشابه خودروی گرند پری تایپ 59 بود. از نظر عملکرد، Auto Union P 52 و Bugatti Type 57 SC دو رویکرد متضاد و در عین حال به همان مقدار چشمگیر را نشان می دادند. P 52 با موتور V 16 سوپرشارژر خود، قدرت و شتاب قابل توجهی را در زمان خود ارائه می کرد و استاندارد های تازهی را در سرعت و چابکی معین می کرد.
در مقایسه با هم عصرانش، پتانسیل فوق العاده آن را آشکار می کنیم. P 52 سطح عملکردی فراتر از دسترس رقبای خود را ارائه می داد و آن را در منظره خودروی های زمان خود متمایز می نماید. متأسفانه، Auto Union P 52 هرگز به فراوری نرسید، با این حال، میراث P 52 به وسیله تیمی که آن را طراحی نموده است زنده ماند. این تیم بعداً پورشه 356 نمادین را ایجاد کرد که آغاز تاریخ درخشان پورشه در فراوری خودرو های اسپرت بود. کانسپت موتور وسط که به وسیله P 52 پیشگام شد همچنان بر طراحی های پورشه از جمله پورشه911 افسانه ای تأثیر می گذارد.
سال 2000 بود که آئودی خودروی مفهومی Rosemeyer را به نمایش گذاشت، این خودرو نزدیک ترین به P 52 بود که با شباهت قابل توجهی نسبت به P 52 طراحی شده بود، اما متأسفانه این کانسپت نیز هرگز قرار نبود به فراوری برسد.
آئودی این خودرو را به عنوان ادای احترام به راننده افسانه ای جایزه بزرگ Bernd Rosemeyer که اتومبیل های گرند پری پیکان نقره ای Auto Union را رانندگی می کرد، ساخت.
میراث P 52، روح نوآورانه برای صنعت خودروسازی
Auto Union P 52، اگرچه به عنوان خودرویی که هرگز وجود نداشت، به صفحات تاریخ فرستاده شد، اما همچنان گواهی بر خلاقیت بی حد و مرز و نبوغ مهندسی فردیناند پورشه است. در دورانی که دنیای خودرو هنوز اولین گام های خود را به سمت سوپراسپرت مدرن برمی داشت، پورشه جرأت داشت رویای خودرویی را ببیند و عملکرد و طراحی را بازتعریف کند. داستان P 52 یکی از فرصت های از دست رفته و پتانسیل های محقق نشده است، با این حال یادآور روح نوآورانه ای است که صنعت خودرو را به جلو سوق داده است.
در حالی که P 52 هرگز جاده را زینت نداد، میراث آن به وسیله تیمی که آن را به زندگی بخشیده است، باقی می ماند. همین تیم بعداً سفری را آغاز کردند که پورشه 356 نمادین را به وجود آورد، خودرویی که نامش برای همواره با رجحان در فراوری خودرو های اسپورت همراه خواهد بود. علاوه بر این، طرح پیشگامانه موتور میانی P 52، زمینه را برای نوآوری های آینده در دنیای خودرو فراهم کرد و بر طراحی هایی تأثیر گذاشت که نمونه های آن در پورشه 911 افسانه ای و خودرو های بی شماری دیگر با عملکرد بالا به اوج خود رسید.
P 52 به عنوان چراغی از نوآوری، الهام بخش رویاپردازان و مهندسان زنده می ماند و در عین حال P 52 گوهری فراموش شده باقی می ماند که برای همواره در تاریخ خودرو حک شده است و گواهی بر کوشش پایدار برای رجحان خودرو در صنعت خودروسازی است.
منبع: فرارو