کشف یادداشت های عاشقانه باستان شناس نروژی در کاوش کشتی وایکینگی
به گزارش چاپار بلاگ، کاوش ها برای ثبت جهانی یک محوطه باستانی در نروژ به یک کشف غیرعادی منجر شد.

باستان شناسان دانشگاه برگن در کاوش محوطه میکلبوست در سواحل جنوب غربی نروژ در پی فراهم کردم شرایط برای قرار دادن این محوطه باستانی در لیست موقت میراث جهانی یونسکو یادداشت ها و نامه ای با محتوای های عاشقانه از یک باستان شناس دیگر کشف کردند.
در سال 1874، موزه برگن در ساحل جنوب غربی نروژ اولین باستان شناس و محافظ خود را منصوب کرد. اندرس لورانگه تنها 28 ساله با جست و جوی سایت های وایکینگ در سراسر کشور و به ویژه کاوش تپه دفن راکِن هاوگِن در حومه اسلو در سال 1869، نامی برای خود دست و پا می کرد.
لورانگه که تازه استخدام شده بود، از برگن به سمت نوردفیوردئید سفر کرد، جایی که قصد داشت بزرگ ترین تپه از پنج تپه موجود در یک مزرعه به نام میکلبوستگاردن را باز کند. در آنجا، لورانگه بقایای یک کشتی وایکینگ 100 فوتی که هزار سال پیش به عنوان بخشی از یک مراسم تدفین پیچیده سوزانده شده بود، کشف کرد. میکلبوست به جای مانده بزرگ ترین کشتی وایکینگ یافت شده در نروژ است.
اگرچه مقدار کشتی و کیفیت آثار موجود در آن به پادشاهی وایکینگ قرن نهم اشاره داشت، در نهایت تنها نیمی از سایت حفاری شد. کشف کشتی های وایکینگ کاملا سالم و حفظ شده در دهه های بعدی باعث شد تا میکلبوست تقریبا فراموش گردد و تنها در دهه 1990 دوباره مورد توجه قرار گیرد. در سال 2019، سازندگان قایق در نوردفیوردئید یک بازسازی واقعی از میکلبوست را تکمیل نموده و آن را به فلات رودخانه روانه کردند.
حالا پس از سال ها، باستان شناسان برای تکمیل کاوش به این محوطه برگشتند و کشف اولیه آن ها یک بطری عجیب با یادداشت های عجیب تر از یک باستان شناس قدیمی بوده است. داخل بطری شیشه ای، لورانگه یک نامه، کارت ویزیت خود و پنج سکه قرار داده بود. در نامه نمای کلی از کاوش را ارائه داده و تاریخ، محتوا و هدف آن را توضیح می دهد. تعداد سپرهای وایکینگ کشف شده که لورانگه ذکر نموده، اشتباه بوده و او به مهم ترین یافته کشتی، یک ظرف برنزی قرن هشتمی که از یک کلیسا یا صومعه در ایرلند غارت شده بود، اشاره ننموده است.
باستان شناسان حالا معتقدند که این یافته نشان می دهد که حتی اگر لورانگه باستان شناس موزه بوده، کار کاوش ها را نه او که کارگران مزرعه محلی انجام داده اند. یکی از اشتباهات دیگر در انتهای نامه رخ می دهد که لورانگه پیامی به رونه، یک الفبای مورد استفاده آلمانی ها قبل از پذیرش الفبا، گذاشته است. کارشناسان رونه های باستانی نتوانستند یادداشت را ترجمه نمایند و خاتمه متوجه شدند که لورانگه رونه ها را نمی دانسته و تنها جمله را با استفاده از الفبای رونه تازه مستقیماً ترجمه نموده است. یادداشتی که آن ها یافتند نوشته بود: اما گید، معشوقه ام؛ این دو در سال 1877 ازدواج کردند.
این دومین باری است که باستان شناسان یک یادداشت عاشقانه از لورانگه کشف نموده اند. در طی یک کاوش پیگیری در راکِن هاوگِن در سال 1939، پژوهشگران یادداشتی را به اینگبُرگ هفتیه، که در نهایت با مرد دیگری ازدواج کرد، یافتند.
این آیتم ها در کنار دیگر موارد از حفاری میکلبوست در یک نمایشگاه در موزه برگن به مناسبت دویست امین سالگرد تاسیس مؤسسه در سال 2025 به نمایش گذاشته خواهند شد.
منبع: کجارو / news.artnet.com