قهرمانی در المپیک با درد آپاندیس، شناگر نوجوان از تخت بیمارستان روی سکو رفت - چاپار بلاگ

به گزارش خبرنگاران، بازی های المپیک علاوه بر رقابت بی نظیر ورزشکاران برای دریافت مدال، درس های زیادی هم داشته است. گاهی المپیک تبدیل به صحنه ای شده که از خود گذشتگی ها و عزم و اراده های قوی را به نمایش گذاشته است که برای سالیان سال الهام بخش خیلی از ورزشکاران و حتی مردم بوده است. داستان دیک راث آمریکایی هم می تواند برای خیلی از ورزشکاران درس های زیادی داشته باشد.

رقابت در المپیک می تواند برای خیلی از ورزشکاران مخصوصا کسانی که سن کمی دارند و یا برای نخستین مرتبه حضور در این رویداد عظیم را تجربه می نمایند فشار روانی زیادی را به همراه داشته باشد.

دیک راث هم به نوعی اسیر این فشار روانی شد اما در نهایت با اراده قوی خود توانست اتفاق بی نظیری را در المپیک 1964 توکیو رقم بزند.

او زمانی که در المپیک 1964 حاضر شد تنها 17 سال سن داشت و جوان ترین عضو کاروان المپیکی آمریکا بود.

دیک راث که شناگر بود قرار بود در ماده 400متر مختلط انفرادی شرکت کند که دقیقا شب بعد از مراسم افتتاحیه بازی ها، درد شدیدی را در معده خود احساس کرد به گونه ای که نمی توانست بخوابد.

کادر درمانی حاضر در دهکده ورزشکاران او را به یک مرکز درمانی منتقل کرد تا علت درد او تعیین گردد. در نهایت راث به یک بیمارستان نظامی آمریکا منتقل شد و سپس علت درد معده او تعیین شد و راث بدترین خبر ممکن را از پزشکان شنید.

پزشکان اعلام کردند که آپاندیس او احتیاج به جراحی دارد و حضور در رقابتها می تواند برایش خطرآفرین باشد.

راث در خصوص آن لحظه که خبر جراحی آپاندیس خود را شنید گفت: به هیچ وجه نمی خواستم جراحی شوم اما چون 17 ساله بودم حرف آخر نمی توانستم بزنم بنابراین من را در بیمارستان نگه داشتند و برای جراحی آماده کردند. یکی از مسئولان کمیته ملی المپیک آمد و او به دنبال والدین من رفت. من هم به پزشکان و هم پدر و مادرم اعلام کردم که با وجود دردی که دارم می خواهم شنا کنم.

پس از بحث های مداوم در نهایت به راث این اجازه داده شد که در مسابقه شرکت کند اما به شرطی که به طور منظم آزمایش خون بدهد و غیر از مسابقه، تمرین هم نداشته باشد.

راث گفت: با وجود اینکه درد می کشیدم اما خودم را برای رقابت با بهترین شناگران آماده کردم. در مرحله مقدماتی درد زیادی کشیدم اما دلسرد نشدم و در نهایت توانستم به فینال صعود کنم. من به این باور رسیدم که قدرت ذهنی می تواند به درد جسمی غلبه کند و خودم را برای فینال آماده کردم.

راث اگر می خواست مدال طلا بگیرد باید دو رقیب قدرتمند را شکست می داد. روی ساری که هم وطن خود راث بود و دیگری گرهارد هتز آلمانی که رکورد دار سابق دنیا بود.

راث در فینال نه تنها مدال طلا گرفت بلکه رکورد دنیا را هم شکست.

راث توانست به شهرت دنیای دست پیدا کند و او در کشور خود به یک قهرمان تبدیل شد.

او چند سال بعد توانست چندین رکورد ملی را در شنا 200 متر بشکند و 11 عنوان ملی و چندین عنوان دیگر کسب کرد.

نام راث در سال 1987 وارد تالار مشاهیر بین المللی شنا شد.