ضعف آموزش و نگاه رقابتی به کسب وکارهای نوین، دو مانع توسعه کارآفرینی است - چاپار بلاگ

چمنیان بر این باور است که تا پانزده سال گذشته، ادبیات کارآفرینی و اصطلاحاتی مانند استارتاپ، نوآوری و دانش بنیان تا اندازه امروز مرسوم نبودند و از این بابت شاهد ایجاد یک پیشرفت در اکوسیستم نوآوری کشور هستیم. او توضیح می دهد: کمتر شرکت هایی جسارت داشتند تا وارد این حوزه شوند؛ اما خوشبختانه در حال حاضر ادبیات این حوزه به خوبی جا افتاده است و از طرفی دولت هم کارآفرینان و شرکت های استارتاپی را به رسمیت می شناسند و حمایت هایی در سطح خرد و کلان از فعالان این حوزه دارد.

او می گوید: به رغم تحولاتی که در چند سال اخیر در حوزه استارتاپ ها افتاده، هنوز تا رسیدن به نقطه ایده آل فاصله زیادی داریم. مجموع حمایت ها به معنای آن نیست که شرکت های دانش بنیان مسئله ای ندارند. بلکه بخش عمده ای از مسائل کارآفرینان جوان در فضای استارتاپی این است که برخی بنگاه های مالی بزرگ آن ها را به عنوان رقیب می بینند و بر این باورند که دولت به جای حمایت از این گروه، باید منابع مالی خود را صرف دفاتر و بنگاه های تولیدی از پیش موجود کند.

راه چاره این مشکل چیست؟ نایب رئیس کمیسیون کسب وکارهای دانش بنیان اتاق ایران تاکید می کند: اختلاف نظرها طبیعی است اما به نظر من برای گذر از این دیدگاه سنتی، بهتر است شبکه سازی موثری انجام دهیم تا صنایع قدیمی از خدمات شرکت های دانش بنیان استفاده کنند. در حال حاضر راه چاره بسیاری از مسائلی که کسب وکارهای قدیمی ما در حوزه های مختلف اعم از بازاریابی تا ایده پردازی دارند، به دست کسب و کارهای نوین حل می شود. فقط کافی است تا ارتباط موثری بین این دو کسب وکار ایجاد کنیم. ضمن اینکه برای برقراری این ارتباط، بخش خصوصی نقش موثری می تواند ایفا کند و باید این نگاه را جا بیندازد که پایداری و از آن مهم تر کاهش هزینه های کسب و کارهای سنتی، وابسته به میزان خدماتی است که آنها می توانند از کسب و کارهای نوین بهره گیرند.

نایب رئیس کمیسیون کسب وکارهای دانش بنیان، ضعف در نظام آموزشی را از دیگر موانعی عنوان می کند که نتوانسته است چندان در فضای کارآفرینی و رشد کسب و کارهای مولد موثر عمل کند. او در همین زمینه می گوید: با توجه به اهمیت نقش نظام آموزشی در اشتغال، به نظر می رسد مهم ترین رسالت نظام آموزش عالی در هر کشوری تربیت نیروی انسانی کارآمد، خلاق و کارآفرین است. اما متاسفانه اکوسیستم کارآفرینی کشور از نبود نیروی کار ماهر رنج می برد و علت اصلی این است که سیستم آموزشی ما نتوانسته است مطابق با نیازهای روز صنعت و تولید، نیروی ماهر تربیت کند؛ به عبارتی اقتصادمحور باشد و بر همین مبنا تدریس کند. حتی در بخش های غیرتولیدی هم، این ضعف احساس می شود. بنابراین بخش عمده از منابع مالی شرکت ها صرف آموزش به نیرویی می شود که از دانشگاه فارغ التحصیل شده است. این در حالی است که در کشورهای پیشرفته، کارآفرینی به صورت پایه از ابتدای نظام آموزشی تدریس می شود.