بی تحرکی کم خطرتر از کرونا نیست!
به گزارش چاپار بلاگ، بیش از یک سال است که از شیوع ویروس کووید 19 می گذرد. بسیاری از افراد در پی خانه نشینی و تعطیلی استادیوم ها، دچار افت آمادگی جسمانی و اختلالات اسکلتی عضلانی شده اند.
خیلی ها هم که از قبل به آسیب های اسکلتی عضلانی و اختلالات حرکتی مبتلا بودند، در این مدت به توصیه فیزیوتراپیست ها در خانه ماندند و سعی کردند با سرد و گرم کردن، استفاده از کرست ها، زانوبندها، مچ بندها و سایر وسایل کمکی و انجام تمرین هایی که به وسیله شبکه های اجتماعی و به صورت مجازی از فیزیوتراپیست خود آموزش دیدند، مشکل و ناتوانی شان را مدیریت نمایند.
اما با طولانی شدن این شرایط و ادامه یافتن ناتوانی بسیاری از این بیماران، علائم بسیاری از آنها تشدیدشده و کم کم بی تحرکی تهدیدی برای دستگاه های دیگر بدن همچون قلب و عروق، تنفس و... می گردد.
در این شرایط، خطری که از بابت کم تحرکی جان بیمار را تهدید می نماید، کمتر از بیماری کووید 19 نیست و شاید تصمیم درست این باشد که بیمار با رعایت شیوه نامه های بهداشتی در کلینیک فیزیوتراپی حضور یابد و در کمترین زمان ممکن با کاهش درد و التهاب مفاصل و اعاده حرکت به این اندام ها، عملکرد گذشته خود را بازیابد و به فعالیت های قبلی برگردد. چه بسا طولانی و مزمن شدن درد و آسیب های حرکتی و مفصلی منجر به ناتوانی گردد که درمان آن دیگر امکان پذیر نباشد بنابراین در چنین شرایطی بسیار مهم است که بتوانیم انتخاب هایمان را در دو کفه ترازو بگذاریم و ببینیم کدام یک مزایایش بر معایبش می چربد. این موضوع در خصوص سایر بیماری ها نیز صدق می نماید، چنان که تأخیر در مراجعه به پزشک به دلیل شیوع بیماری کووید 19 ممکن است تشدید وخامت بیماری را به دنبال داشته باشد و در این مرحله از بیماری درمان آن سخت تر بوده و تهدیدی جدی برای جان بیمار باشد.
پیاده روی در فضای باز و حفظ تحرک و آمادگی جسمانی و مراقبت از سلامت عمومی به اندازه قرنطینه خانگی و رعایت شیوه نامه های بهداشتی و پیشگیری از ابتلا به کرونا اهمیت دارد و توجه به فاصله گذاری اجتماعی و خانه نشینی نباید باعث غفلت از سایر عوامل تهدیدنماینده سلامت باشد.
دکتر پرهام پارسانژاد - فیزیوتراپیست / روزنامه خبرنگاران
منبع: جام جم آنلاین