آینده اپل: همزیستی انسان و ماشین - چاپار بلاگ

در ابتدای شروع پاندمی کووید-19، مهندسان اپل در اقدامی نادر تصمیم به همکاری با گوگل گرفتند. هدف این همکاری ساخت پلت فرمی بود که بتواند تعاملات فردی یک شخص را در سطح وسیعی از جامعه ردیابی کند. در واقع این سیستم اولین حرکت در راستای محسوب می شد که در آن بتوان افراد ناقل بیماری ها را ردیابی کرد، افرادی که هیچ گونه علامتی از وجود بیماری از خود بروز نمی دادند.

این پروژه با سرعت سرسام آوری تکمیل شد، اما هنوز ارزش کاربردی ابزاری که توسعه یافته، اثبات نشده است. اپلیکیشن NHS Covid-19 از این ابزار استفاده می نماید، همین طور کاربران زیادی در سراسر جهان هم آن را نصب نموده اند.

اما مشکل آنجاست که به دنبال برقراری قوانین قرنطینه در بیشتر نقاط جهان، برقراری تعاملات اجتماعی بین انسان ها دیگر مانند گذشته نیست و عموما به ندرت اتفاق می افتد و به همین دلیل امکان اثبات کارآیی واقعی این سیستم محدود شده است.

از طرف دیگر، در کشور هایی که قدرت شیوع بسیار بالا و غیرقابل کنترل است، این سیستم قدرت زیادی ندارد که بتواند در نتیجه شیوع بیماری تاثیرگذار باشد.

اپلیکیشن NHS Covid-19 از نظر فنی هم با مسائل دیگری روبه رو است. مثلا یکی از اصلی ترین اشکال های آن این است که روی گوشی های مدل قدیمی تر کار نمی نماید یا تاثیر بدی روی عمر باتری دستگاه می گذارد. از جهت دیگر، انتقادی به این سیستم وارد شده که تا به امروز به آن پاسخی داده نشده است:

اگر شخصی بدون گوشی خود از خانه خارج گردد چه؟ یکی از پایه ای ترین تنظیمات پیش فرض این سیستم بر این مبنا نهاده شده که حرکات فرد، با استفاده از ردیابی گوشی وی، صورت پذیرد.

اپل مصون در برابر کرونا

امسال، سال خوبی برای شرکت های تکنولوژیک محسوب می شد که شرکت اپل هم یکی از آنهاست. قرنطینه های گسترده در بیشتر کشور های جهان باعث شد که مردم بیش از هر زمان دیگری به دستگاه های تکنولوژیک خود وابسته باشند.

البته با شروع شیوع کرونا تعدادی از کارخانه های اپل در چین برای مدتی بسته شدند و این موضوع روی راه اندازی خط فراوری آی فون 12 تاثیر گذاشت و باعث شد تاریخ عرضه این محصول عقب بیفتد.

با وجود این موضوع، درآمد اپل همچنان به رکوردشکنی خود ادامه داد. در امسال، ارزش این شرکت با افزایش 50 درصدی به 2 تریلیون دلار رسید و این شرکت همچنان به اندازه 400 میلیارد دلار از دومین شرکت عظیم جهان-مایکروسافت-با ارزش تر است.

آی فون یکی از کاربردی ترین ابزار های زندگی روزمره بسیاری از مردم جهانست که کمتر دستگاه دیگری با آن قابل مقایسه است. اپل بدون اینکه حتی کاربران بفهمند، توانسته مردم را تبدیل به ارگانیسم هایی کند که با تکنولوژی همزیستی دارند: نصف انسان- نصف ماشین. حالا کار هایی مانند جمع آوری لیست مخاطبان، قرار دیدار ها و روزشمار تقویم از وظایفی است که به دستگاه هایمان محول شده است.

حالا دیگر هیچ نیازی نیست که حقایق ابتدایی زندگی خود را به خاطر بسپاریم و تنها با یک اشاره به وسیله دستگاه هایمان به آن ها دسترسی داریم. اما بسیاری معتقدند که همراه داشتن یک گوشی هوشمند-یا یک اپل واچ که اطلاعات اساسی فیزیکی شما را ردیابی می نماید- کاربران را به یک سایبورگ (موجودی با هر دو اجزای ارگانیک و مکانیکی) تبدیل می نماید و به همین دلیل نسبت به محصولات آینده این شرکت چندان خوش بین نیستند.

عینک های هوشمند اپل- دستاوردی که تقریبا یک دهه می گردد که درحال توسعه است-احتمالا به زودی در سال 2022 عرضه خواهد شد. این عینک ها باعث خواهد شد که از دید اپل به جهان نگاه کنیم و عملا یک لایه دیجیتالی بین چشمان ما و جهانی واقعی قرار خواهد گرفت.

از همین حالا فعالان و منتقدانی هستند که نگران مسائل مربوط به حریم خصوصی هستند، مسائلی که ممکن است توسط دوربین های این دستگاه ایجاد گردد. اما سوالات بنیادی تری نیز وجود دارد، مثلا اینکه ارتباط ما با چنین وسیله های تکنولوژیکی چگونه باید باشد، وسیله هایی که در هر ارتباط انسان ها با جهانی بیرون دخیل و شریک خواهند بود.

سوالات این چنینی زیادی در ذهن شکل می گیرد که شاید زمانی برای آن ها جواب پیدا کنیم که خیلی دیر شده باشد.

دیدن آینده از روی ساعت

واژه سایبورگ، خلاصه cybernetic organism اولین بار در سال 1960 توسط Manfred E Clynes و Nathan S Kline ابداع شد. تحقیقات این دو نفر روی پرواز های فضایی باعث شد به نتیجه جالبی دست پیدا نمایند: اینکه چگونه ترکیب اجزای مکانیکی و ارگانیک می توانند به انسان یاری نمایند تا بدن خود را با هر شرایطی که می خواهند سازگار نمایند.

در دهه 1980 عباراتی همچون سایبرپانک ابداع شد؛ عباراتی که میزان هیجان نسبت به مفاهیم نوظهوری مانند اینترنت را نشان می داد. بروس استرلینگ نویسنده ژانر علمی -تخیلی و آینده گرا معتقد است: اگر دنبال یک سایبورگ در سال 2020 می شد، اپل واچ را ببینید. این دستگاه یک مراقب پزشکی تمام عیار است. دستگاهی که حالا با تمام اپلیکیشن ها و برنامه های سلامت سازگار است.

اما واقعیت این است که اپل واچ شروع جذابی نداشت. شرکت اپل ابتدا سعی کرد اپل واچ را تحت عنوان یک دستگاه تکمیلی و وابسته به آی فون به کاربران معرفی کند، اما این ساعت هوشمند بیشتر از جنبه ردیاب ورزشی مورد استقبال نهاده شد و کمتر کسی با آن پیام ارسال می کرد. چندی بعد در نسل بعدی این محصول، اپل تاکتیک خود را تغییر داد و بیشتر روی قابلیت های ردیابی و سلامتی این دستگاه تمرکز کرد.

حالا این ساعت هوشمند نه تنها می تواند ضربان قلب کاربر را اندازه بگیرد، بلکه سیگنال های الکتریکی بدن را نیز تشخیص داده و هرگونه ناهماهنگی را ردیابی می نماید. اپل واچ می تواند میزان اکسیژن سطح خون را بسنجد، اگر در محیط پر سروصدایی باشید به شما اخطار صدمه به شنوایی می دهد.

حتی اگر از جایی بیفتید و نتوانید بلند شوید، سیستم به صورت اتوماتیک با اورژانس تماس می گیرد و همین طور علاوه بر اینها، مانند هر ردیاب ورزشی دیگر، فعالیت های ورزشی کاربر را دنبال می نماید.

استرلیتنگ معتقد است، طیف عظیمی از سرویس های خدماتی پزشکی که زمانی جزو دسته داستان های علمی- تخیلی محسوب می شد، حالا تماما توسط یک ساعت هوشمند کوچک روی مچ، انجام می گیرد. او می گوید: در اجرایی شدن ایده های خلاقانه آینده گرا و علمی تخیلی، شرکت اپل سهم عظیمی بر عهده دارد.

سامانتا پین، مدیر ارشد اجرایی شرکت Open Bionics است؛ شرکتی که سازنده یکی از خلاقانه ترین ابداعات دهه اخیر است. او می گوید: اپل با انجام آزمایش های فراوان و کوشش زیاد، بیشتر از هر شرکت دیگری به افزایش کیفیت تجربه کاربران بها می دهد.

خود شرکت Open Bionics که در سال 2014 پایه گذاری شد توانست یک دست روباتیک به نام Hero Arm را توسعه بدهد. این دست روباتیک با یاری تکنولوژی پرینت سه بعدی ساخته شد که نسبت به تکنولوژی پیشرفته ای که در آن استفاده شده، هزینه ساخت به مراتب کمی دارد.

خانم پین می گوید که دیگر شرکت های سازنده اعضای مصنوعی کوشش می نمایند تا محصولی طراحی و فراوری نمایند که تا حد ممکن نقص عضو را بپوشاند، در این بین کارآیی عضو مصنوعی در اولویت نیست.

Open Bionics، اما از یک دست مصنوعی رونمایی نموده که دقیقا مشابه دست مصنوعی شخصیت بازی ویدئویی Metal Gear Solid 7 -با ترکیب قرمز و مشکی- است؛ محصولی که باعث شده بسیاری از هواداران حوزه علمی- تخیلی، حتی به فکر قطع دست خود و خرید این دست مصنوعی بیفتند!

اما جدا از حوزه محصولات علمی- تخیلی، بسیاری از افراد معلول هستند که به حیطه های تخیلی حوزه تکنولوژی چشم امید دارند.

مثلا کاربران آی فون کم شنوا یا ناشنوا که به ابزار های یاری شنوایی نیاز دارند، می توانند ابزار های یاری شنوایی خود را با یاری بلوتوث به گوشی های خود متصل نمایند. حتی می توانند گوشی های خود را یک میکروفون پرقدرت تبدیل نموده و از این طریق هنگام صحبت با دیگران کمترین مشکل را تجربه نمایند.

خانم پین می گوید: امروزه بیشتر مردم جهان گوشی هوشمند دارند که هر کدام به وسیلهی به تکنولوژی های روز دسترسی دارند. مردم بسیاری برای انجام امور روزمره به این ابزار های تکنولوژیک وابسته اند.

تکنولوژی علیه استفاده مضر از تکنولوژی

موسس اپل، استیو جابز زمانی کامپیوتر های خانگی را به دوچرخه های ذهن تعبیر نموده بود، یعنی کاربر می تواند با کوشش به مراتب کمتری، نتایج بسیار بیشتری در اختیار داشته باشد. این واقعیت در خصوص مکینتاش سال 1984 صادق بود، اما گوشی های هوشمند امروزه به مراتب قدرت بیشتری دارند. آیا می توان ادعا کرد که ورود این دستگاه ها در ثانیه به ثانیه زندگی بشر منطقی است؟

تیم کوک مدیرعامل اپل در سال 2019 گفته بود: ما نمی خواهیم مردم دائما از گوشی های خود استفاده نمایند. هدف ما این نیست.

ما محصولاتمان را به امید آسان تر کردن و بهتر کردن زندگی بشر فراوری می کنیم. هر کسی خودش به خوبی می فهمد که این حقیقت یعنی چه. مثلا برای من یک قانون وجود دارد، اگر من بیشتر از اینکه به چشمان یک انسان نگاه کنم، به گوشی خودم نگاه کنم، یعنی یک جای کار می لنگد.

اپل البته قابلیت هایی با عنوان نظارت بر کارکرد دستگاه-Screen Time- معرفی نموده که می تواند برای حفظ تعادل در استفاده از دستگاه، به یاری کاربر بیاید. اما اپل تا کجا می تواند با قابلیت های خود شرایط استفاده از گوشی را کنترل کند. این شرکت اخیرا تمرکز بیشتری روی محصولات حوزه واقعیت افزوده اعمال نموده، یک تکنولوژی که در جهانی واقعی منعکس می گردد.

یکی از نمونه های ملموس این تکنولوژِی بازی پوکمون گو است که در سال 2016 معروف شد. البته اپل معتقد است که این تکنولوژی کاربرد های بسیار بیشتری دارد. مثلا اپلیکیشن های راستایابی یا خرید آنلاین.

یک دستاورد تازه با هر محصول جدید

با هر آی فون جدیدی که معرفی می گردد، اپل دستاورد های تازه ای در جهانی تکنولوژی را رونمایی می نماید. مثلا قابلیت Lidar که در آی فون ها و آی پد های جدید معرفی شده، مدلی از تکنولوژی است که می تواند به اندازه گیری صحیح مکانی که کاربر در آن قرار گرفته است، یاری کند.

اواخر سال 2019 اعلام شد که ایده عینک های هوشمند اپل همچنان درحال توسعه است. ظاهرا به دلیل شیوع پاندمی در جهان عرضه این محصول به تعویق افتاده، ولی به زودی احتمالا آن را خواهیم دید.

اپل ظاهرا دو دستگاه از سری عینک های هوشمند معرفی خواهد نمود که نام های استعاری N301 و N421 دارند. محصول دوم، به گونه ای طراحی شده که رزولوشن فوق العاده بالا داشته و کاربر با استفاده از آن به سختی بین اجسام جهانی واقعی و خیالی تمییز قائل خواهد شد. این محصول کاربرد هایی فراتر از بازی های کامپیوتری دارد و می توان با استفاده از آن اپلیکیشن های خلاقانه فراوانی توسعه داد.

پیش بینی می گردد N421 سال 2023 معرفی گردد. این محصول تحت عنوان عینکی سبک مجهز به AR توصیف شده است.

البته اپل اولین شرکتی نیست که چنین دستگاهی را توسعه داده است، اما مانند همواره محصولاتی که این شرکت طراحی می نماید می تواند نقطه عطفی در آن حیطه از تکنولوژی هم محسوب گردد. مثلا پروژه Google Glass که پس از سروصدا های زیاد با شکست روبه رو شد، اما امید شرکت های عظیم تکنولوژیک از عینک هوشمند از بین نرفته و همچنان مشتاق ادامه این راستا هستند.

عینک هوشمند Amazon Echo Frames اخیرا معرفی شده و در واقع یک دستگاه مجهز به دستیار هوشمند الکسا است. به علاوه خود شرکت گوگل نیز جدیدا یک شرکت سازنده عینک هوشمند را در ماه ژوئن امسال خریداری نموده است.

اپل و فیس بوک هر دو قصد دارند عینک های هوشمند خود را طی دو سال آینده معرفی نمایند و انتظار می رود که هر دو شرکت، در این حیطه، نتیجه های پیروز تر از رقبای خود ارائه نمایند.

اما با هر بار معرفی یک محصول جدید تکنولوژیک، چالش های جدیدی نیز روبه روی کاربران قرار خواهد گرفت. آیا چنین عینک هایی برای بچه ها حاضر در یک کلاس درس مناسب است؟ زیرا درحال حاضر دانش آموزان حتی اجازه بردن گوشی های همراه خود به داخل کلاس را ندارند چه برسد به عینک های هوشمند.

یک برنامه نویس به نام آدرین هان، که توسط گوگل دعوت به همکاری شده می گوید: واقعا نمی توان قبل از اینکه این محصولات برای عموم عرضه شوند، به تمام جنبه های استفاده از آن واقف بود. اما چنین تکنولوژی ای می تواند اطلاعات جهانی واقعی را مخدوش کند که این مخدوش سازی واقعیت ممکن است نتایج وحشتناکی در پی داشته باشد. رویایی که شاید تبدیل به یک کابوس گردد.

عینک های هوشمند می تواند هر فرد را تبدیل به یک دوربین نظارتی CCTV کند و در خصوص داده هایی که این دستگاه ها مخابره می نمایند، امکان سوءاستفاده های وحشتناکی وجود دارد. هان می گوید: همان طور که امروز نمی توانیم گوشی های هوشمند را کنار بگذاریم، در سال 2035 هم نخواهیم توانست در مقابل عینک های هوشمند بایستیم. این دستگاه ها خیلی زود جزئی جداناپذیر از زندگی روزمره مردم جهان خواهند شد.

اما حتی اگر شرایط جهان به گونه ای باشد که بتوان به شرکت های سازنده این دستاورد نوین اعتماد کرد، سوالی که پیش می آید این است که آیا می توانیم به خودمان اعتماد کنیم؟ روابط و تعاملات اجتماعی بعد از همه گیری استفاده از عینک های هوشمند به چه شکل خواهد بود؟ امروز حتی نمی توانیم گوشی های خود را لحظه ای زمین بگذاریم، با دستگاه های قدرتمندتر و پیچیده تر دیگر، چه آینده ای در انتظار ماست؟

منبع: گاردین

ترجمه حانیه شریف